GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Le Roi d’Ys” Edouarda Lalo w Opéra de Marseille
Strona 1 z 4
Francuski kompozytor Edouard Lalo urodził się w 1823 roku w Lille, gdzie uczył się gry na skrzypcach i wiolonczeli. Następnie studiował w Paryżu u François-Antoine’a Habenecka, skrzypka, kompozytora i dyrygenta w jednej osobie. Koncertował z założonym przez siebie kwartetem Armingaud, wszak podejmowane przezeń próby kompozytorskie spotykały się początkowo z brakiem zainteresowania. Pisał pieśni dla swej żony, śpiewaczki Julie Besnier de Maligny, a jego pierwsza opera Fiesque (adaptacja Sprzysiężenia Fieska w Genui Schillera) poniosła bolesną porażkę na konkursie w paryskim Théâtre-Lyrique i została przypomniana dopiero w 2006 roku na Festiwalu Radio-France w Montpellier. W pewnym momencie myślał o napisaniu opery o życiu Savonaroli, ale nigdy nie skonkretyzował tego projektu. W roku 1876 zainteresowała go stara bretońska legenda (z jej inspiracji powstało piękne preludium fortepianowe Debussy’ego La Cathédrale engloutie), na podstawie której Edouard Blau (późniejszy współautor Cyda i Werthera Masseneta) zredagował specjalnie dla Lalo libretto. W ten sposób powstała opera Le Roi d’Ys (Król z Ys), powtórnie odrzucona już nie tylko przez Théâtre-Lyrique, ale także przez Opéra-Comique i Operę Paryską, która jednak w formie zadośćuczynienia zamówiła u kompozytora balet Namouna. Rozgoryczony twórca zniszczył podobno oryginał partytury, zaś w roku 1886 napisał to dzieło na nowo. Tym razem wykreowana dwa lata później opera spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem i utrzymała się w repertuarze Opéra-Comique aż do 1940 roku, natomiast rok później pojawiła się na krótko na afiszu Palais Garnier. W drugiej połowie dwudziestego wieku Król z Ys znikł z paryskich scen i już tylko sporadycznie pojawiał się w teatrach na francuskiej prowincji. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |