Przegląd nowości

Bożena Jarońska, odnaleziona primadonna

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 20, marzec 2014 21:15

Debiutowała na scenie Opery Poznańskiej 23 lutego 1928 roku. Pierwszą rolą jaką zaśpiewała na scenie była Barbara Radziwiłłówna w operze Zygmunt August Tadeusza Joteyki. Poznański debiut zawdzięczała zaproszeniu dyrygenta Piotra Stermicz-Valcrociaty.Wróciła do Poznania 20 marca 1928 by zaśpiewać partię Micaëli w Carmen. Miesiąc później, 19 kwietnia, również partią Barbary Radziwiłłówny debiutowała na scenie stołecznego Teatru Wielkiego, w którym pracowała już od dwóch lat jako adeptka-solistka. Adam Wieniawski pisał po tym debiucie, że „Przyjęcie, jakiego doznała p. Jarońska ze strony stołecznej publiczności winno być dla niej zachętą do dalszej nieustannej nad sobą pracy. Aparycja sceniczna pełna młodocianego wdzięku, głos świeży, miły w brzmieniu i czysty, inteligencja muzyczna w wyrazistym frazowaniu i właściwym akcentowaniu, technika sprawna, oto walory nieprzeciętne, którymi już poszczycić się może wtorkowa debiutantka.” („Rzeczpospolita” z 19 kwietnia 1928 roku). Równie wysoko ocenił debiutantkę Emil Młynarski w tym czasie dyrektor Opery Warszawskiej, który pilnie śledził czynione przez nią postępy – „jej debiut na wiosnę w dużej partii udał się nadzwyczaj dobrze”. Jak nieciekawa musiała być sytuacja materialna młodej śpiewaczki skoro wspomniany już Emil Młynarski pisze w październiku 1928 roku „… Odnoszę jednakże wrażenie, iż p. Jarońska rozporządzając minimalną sumą pieniężną w miesiącu znajduje się w nader ciężkim położeniu materjalnem. Zwracam się więc do Wielce Szanownego Pana (adresatem tego listu był ktoś z bliskiej rodziny, ale nie udało się ustalić kto) z uprzejmą propozycją, czy nie zechciałby Szan. Pan przyjść z niedużą pomocą /stałą/ miesięczną swej siostrzenicy, gdyż na to w zupełności zasługuje. Pani Jarońska mieszka obecnie u bardzo porządnej rodziny przy ulicy Wiejskiej Nr. 14, zajmując wspólnie pokój z córką właścicielki mieszkania.”

Na warszawskiej scenie oklaskiwano ją też jako tytułową Lakmé w operze Leo Delibesa. 8 października 1935 roku została obsadzona w partii Zofii w tysięcznym przedstawieniu Halki Stanisława Moniuszki. Obok niej w obsadzie znaleźli się Franciszka Platówna (Halka) i Tadeusz Bawół (Jontek) oraz Edmund Płoński (Janusz). Dyrygował Adam Dołżycki, którego znała z Teatru Wielkiego we Lwowie, gdzie dyrygował przedstawieniem Fausta, w którym 29 kwietnia 1932 roku śpiewała partię Małgorzaty. Partnerował jej w tym przedstawieniu Władysław Kiepura, brat Jana. Przedstawieniem dyrygował Adam Dołżycki. Lwów oklaskiwał ją jeszcze jako Micaëlę w Carmen i kilku koncertach. Ciekawym dla niej doświadczeniem okazał się udział w rewii Panie darmo w Teatr Wielka Rewia, w karnawale 1935 roku.

• « poprz.
• nast. »