Przegląd nowości

Łódź i Wrocław – dwie „Traviaty"

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 05, maj 2013 13:31

W partii Alfreda wystąpił Mirosław Niewiadomski, którego jeszcze nie słyszałem, a który ujął mnie ładną barwą głosu, niezłą jego emisją. Był przy tym szczerze wiarygodny w tworzeniu postaci młodego człowieka nie mogącego się pogodzić z utratą ukochanej. Jak zawsze pełnię satysfakcji dała kreacja Bernadetty Grabias w partii Flory.

Bohaterem wrocławskiego przedstawienia był Mariusz Godlewski w partii dystyngowanego arystokraty Georgio Germonta. Jego kreacja ujmowała nie tylko nienagannym prowadzeniem głosu, ale również wysoką kulturą muzyczną i sugestywnym aktorstwem, co pozwoliło mu stworzyć wiarygodny obraz ojca Alfreda. Partię Violetty śpiewała Siri Jo dysponująca interesującym w barwie głosem o wyrównanym brzmieniu. Jednak jej maniera nadużywania rąk jako środka ekspresji, szczególnie w I akcie, drażni. Zresztą mam wrażenie, że ta młoda śpiewaczka nie bardzo mogła się w tym akcie odnaleźć. Jednak kolejne akty pokazały, że potrafi opanować ekspresję rąk na korzyść przeniesienia jej na głos. Podsumowując jej kreację można powiedzieć, że w I akcie zabrakło spontaniczności, a w III determinacji w tworzeniu obrazu granej bohaterki. W roli Alfreda towarzyszył jej Victor Campos Leal, tenor o ładnej barwie i interesującym brzmieniu, który w naturalny sposób wydobył z partii Alfreda cały jej dramatyzm nie popadając ani na chwilę w przerysowaną ekspresję.

W Łodzi Eraldo Salmieri prowadził orkiestrę w taki sposób by podkreślić urok verdiowskiej melodyki, dramatyczny puls i narastający dramat. Muzyka miała pod jego batutą właściwą dynamikę oraz tę taneczną lekkość i śpiewność, pod którą czai się od samego początku dramat głównych bohaterów.

We Wrocławiu kierownictwo muzyczne sprawował Bassem Akiki. Okazał się precyzyjny w scenach zbiorowych i wie jak wyeksponować pulsujący dramatyzm muzyki czający się od samego początku pod płaszczykiem tanecznej lekkości, a czasami nawet banalnej melodyki.

                                                                                        Adam Czopek

• « poprz.
• nast. »