Przegląd nowości

XXII Festiwal im. Adama Didura – Sanok 2012

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 11, październik 2012 16:40

Zaczęło się od preludium, filmowego, z muzycznym podtekstem. Sześć tytułów, od piątku do niedzieli, wśród nich klasyka kina, jak „Hair” M. Formana czy „Rzymska opowieść” B. Bertolucciego, z nowszych „Flamenco, flamenco” C. Saury i „Opowieści, które żyją tylko w naszej pamięci” Julii Murat, młodej Brazylijki, poetycki, kontemplacyjny obraz, nawiązujący do arcydzieł realizmu magicznego, a na deser „4 piosenki”, komedia F. Joseph, i „Siostra Mozarta” R. Feret.

Maraton koncertowy rozpoczął się we wtorek, 25 września, mocnym akordem: Sankt-Petersburski Balet Borysa Ejfmana na scenie Sanockiego Domu Kultury zaprezentował swoją najświeższą produkcję, spektakl pt. „Rodin”. Już po raz piąty rosyjscy tancerze wystąpili na Festiwalu im. Adama Didura, w czasie kolejnych edycji publiczność obejrzała „Mewę”, „Oniegina”, „Braci Karamazow” i „Don Kichota”. Balet „Rodin” jest, być może, najbardziej osobisty w całej dotychczasowej twórczości Borysa Ejfmana. Obaj artyści, Ejfman i Rodin, mogliby przyznać zgodnie, że nic w naturze nie ma takiego charakteru jak ciało ludzkie. Dlatego nie dziwi tkanka inscenizacyjna przedstawienia, jego temat. Magnetyczny spektakl, pełen emocji, z mnóstwem zaskakujących pomysłów inscenizacyjnych, dopracowany technicznie do granic możliwości i wytrzymałości wykonawców. Być może bardziej hermetyczny, niż te, oglądane w poprzednich latach, bo odwołujący się do sztuki, która żywi się pracą zmysłów, wyobraźni i ogromnym wysiłkiem fizycznym, połączonym z precyzją ruchu. To przenikanie się rzeźby i baletu stwarza, poza warstwą fabularną, niezliczoną ilość interpretacyjnych możliwości. I niewątpliwie wśród rozlicznych idei, które są wpisane w spektakl Ejfmana, dominantę stanowi kontemplacja piękna.

Wieczór bel canta, z ariami z oper Verdiego, Pucciniego, Donizettiego i pieśniami neapolitańskimi w wykonaniu włoskich śpiewaków: Stefani Spaggiari, Leonarda Galeazzi i Simone Liconti`ego (oraz gościnnie Bogdana Kurowskiego) to nowość XXII edycji. Bel canto w programach festiwalowych gościło wielokrotnie, ale po raz pierwszy w wykonaniu Włochów. Koncert poprowadził Piotr Nędzyński, znakomicie akompaniowała Larisa Czaban, na scenie, jako dyrygent, pojawiła się w drugiej części Dorota Angoletto, urodzona na Śląsku kompozytorka i dyrygentka, współpracująca z ośrodkami muzycznymi we Włoszech, Wiedniu, Lwowie i Bytomiu.

Kolejnym punktem festiwalowego programu był „Baron cygański” w reżyserii Laco Adamika w wykonaniu Opery Krakowskiej. Perełka wśród operetek, napisana z rozmachem, była próbą realizacji marzenia Johanna Straussa o skomponowaniu opery, stąd w dziele tak rozbudowane i trudne partie wokalne. Artystom Opery Krakowskiej ten aspekt niestraszny, nie takie repertuarowe wyzwania podejmują i na festiwalowej scenie zaprezentowali „Barona cygańskiego” znakomicie. Efektowne kostiumy, świetnie poprowadzona orkiestra, no i ten śpiew, z przebojowym przesłaniem, że wielka sława to żart – festiwalowa widownia hojnie nagrodziła brawami krakowski zespół.

• « poprz.
• nast. »