Przegląd nowości

„Bal maskowy” Verdiego na stadionie we Wrocławiu

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 28, czerwiec 2012 18:17

Rok 1859 był szczególnym w życiu Verdiego. W lutym (17) miała miejsce entuzjastycznie przyjęta premiera światowa jego kolejnej, 23. opery Bal maskowy (Un ballo in maschera), a dwa miesiące później (29 września), z Giuseppiną Strepponi biorą cichy ślub w kościele w Collonges-sous-Saléve w Sabaudii. Przeznaczona pierwotnie dla Teatro San Carlo w Neapolu opera, wystawiona została w Teatro Apollo w Rzymie. Stało się to za sprawą cenzury, która już w trakcie pisania libretta (a pisał je znany adwokat i dramaturg, Antonio Somma) określiła swoje wymagania ingerując nawet i sugerując miejsca akcji oraz rysy charakterologiczne postaci. Sytuację zaognił też nieudany zamach na życie cesarza Napoleona III (13 styczeń 1858 rok), tym bardziej, iż libretto oparte zostało na wcześniejszym utworze Scribe'a (pisanym dla Aubera, a opartym na autentycznych wydarzeniach związanych ze spiskiem przeciw królowi szwedzkiemu Gustawowi III). Ostatecznie akcja opery rozgrywa się w Ameryce, a bohaterowie mają zmienione imiona.

Muzyka Balu maskowego bogata jest w piękne i subtelne melodie, w mistrzowsko opracowane sceny zespołowe. Muzyka ta jest pełna uroku, olśniewająco żywotna i wyrazista rytmicznie. A poszczególne postaci opery są znakomicie scharakteryzowane muzycznie. Czy inscenizacja tej opery może zostać ukształtowana w warunkach pleneru, a ściślej stadionu sportowego o znacznej powierzchni? Wszak opera ta zawiera w sumie sześć scen (2-1-3) zgrupowanych w trzech aktach? Właściwie tylko dwie z nich rozgrywają się poza wnętrzami pałacowymi (samotnia Ulryki i plac cmentarny). Okazuje się jednak, że można ją pokazać w formie widowiska plenerowego, z monumentalną dekoracją, kolorowymi wizualizacjami poszczególnych scen i bardzo efektowną grą świateł. Widz, w miarę rozwoju akcji w ogóle nie odczuwa, iż wszystko co ogląda, dzieje się w jednym miejscu i przy tych samych dekoracjach! Zasługa to przede wszystkim realizatorów: Tomasza Szredera (kierownictwo muzyczne, dyrygent), Michała Znanieckiego (reżyseria i scenografia), Bassema Akiki (dyrygent), Małgorzaty Słoniowskiej (kostiumy), Iwony Pasińskiej (ruch sceniczny), Anny Grabowskiej-Borys (przygotowanie chóru) i Bogumiła Palewicza (światła).

• « poprz.
• nast. »