Przegląd nowości

Romans zdrajczyni

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 05, marzec 2012 10:50

Jego głos jest silny i dobrze postawiony, ale w chwilach bardziej patetycznych forsuje. W drugoplanowych rolach wystąpili Polacy. Tu też obyło się bez rewelacji, choć przekonującą aktorsko i głosowo postać niewdzięcznej służącej stworzyła Anna Karasińska (Giustina), a stetryczałego męża hrabiny zaprezentował w dobrym stylu Adam Kruszewski. W partii dowódcy Austriaków wystąpił bas Robert Dymowski, zwykle obsadzany w rolach niewiele znaczących tępych figurantów. Wreszcie wielopostaciową funkcję przypadło spełnić dawno nie oglądanemu na scenie Krzysztofowi Szmytowi - był on adwokatem, gondolierem, urzędnikiem, głosem z zewnątrz, posłańcem i stangretem, śpiewał też wyjątkowo dużo, jak na wykonawcę roli w zasadzie niemej.

Całość przedstawienia poprowadził nudnie niemiecki dyrygent Gerd Schaller, który miał sporo roboty np. z zestrojeniem chóru z orkiestrą w scenach zbiorowych. Niestety dosyć sztampowo wywiązał się ze swego zadania, ponoć nieobecny na większości prób z powodów osobistych, argentyński reżyser Hugo De Ana. Sceny zbiorowe z żołnierzami powstańczej armii włoskiej przebiegały szalenie statycznie jak tzw. żywe obrazy, nieznośnie też kojarzyły się z amatorskimi wieczornicami z okazji Rewolucji Październikowej.

Również sceny w przybytku rozkoszy, czy w karczmie były rozwiązane scenicznie bez finezji i pomysłu. Tzw. momenty zbliżenia kochanków również sprawiły reżyserowi sporo kłopotu, bo do końca nie zdecydował się, czy mają być dosłowne czy aluzyjne. Można sobie wyobrazić, że gdyby tę operę przygotował zdolny polski reżyser i zaangażowano do niej czołowych polskich śpiewaków, przedstawienie wypadłoby dużo lepiej od strony artystycznej.

                                                                  Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »