Przegląd nowości

622 upadki Jontka

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 27, grudzień 2011 13:52

I tutaj dochodzimy do sedna nowej inscenizacji, a więc pojedynku Natalii Korczakowskiej z tradycją inscenizacji Stanisława Moniuszki i w ogóle kanonem udawanej góralszczyzny w tej operze. Najprawdopodobniej reżyserka dała się ponieść wizji Stanisława Ignacego Witkiewicza, dla którego natura Tatr, Zakopane i folklor góralski były przedmiotem pustych drwin, skrywanej  pogardy, a nawet różnych osobistych kompleksów.

Dla Witkacego zderzenie warszawskiej światowości z góralskim prymitywem było elementem jego dekadenckiej postawy, dla Korczakowskiej stało się ono motywem nakręcającym dramat „biednej Góralki". Bardzo ciekawie rozwiązano dzięki autorce scenografii Annie Met wizualną symbolikę gór tworząc zawieszoną nad sceną „skalną półkę" z uśpionymi rycerzami z Giewontu, jednak w warstwie dramatycznej przypominało to cytat z Baudelaire'a: „Natura jest brzydka i wolę potwory mojej fantazji od istniejącej pospolitości".

A zatem koncepcja nowej Halki nie jest na pewno pospolita ani naturalistyczna, natomiast fantazja autorki inscenizacji daje tutaj znać o sobie aż nadto. W pierwszych dwóch aktach takie podejście do dramatu można było od biedy zaakceptować, kiedy jednak pojawia się Jontek intryga zaczyna zbytnio przypominać teatr Witkacego.

• « poprz.
• nast. »