Przegląd nowości

"Jolanta" w Théâtre du Capitole w Tuluzie

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 19, kwiecień 2010 11:20

W omawianej produkcji cała warstwa scenograficzna - przygotowana we współpracy z dekoratorem Christophem Ouvrardem - ogranicza się do umieszczonej na scenie obrotowej i przyjmującej formę rombu szklarni, która właśnie ma ilustrować wspomnianą przestrzeń mentalną jakby budzącej się na nowo do życia protagonistki. W owej szklarni znajdują się żelazne, symetrycznie poustawiane stoły dźwigające dziesiątki wypełnionych różami donic. Zgodnie z librettem te róże także nadają całej historii psychoanalityczny sens: białe symbolizują dziewictwo i młodzieńczą nieświadomość, czerwone zaś - ciało i krew, czyli pełne życie i spełnioną miłość. Szkopuł w tym, że ten skądinąd urokliwy plastycznie widok - dodatkowo uatrakcyjniony odwołującymi się do współczesnej Czajkowskiemu epoki strojami i sprawnie prowadzonymi przez Catherine Verheyde ustawieniami świetlnymi - nie może być jedynym skutecznym nośnikiem wszystkich ukrytych treści opery.

Sytuację częściowo ratuje sprawne i gruntownie przemyślane prowadzenie działań scenicznych, wykorzystujących również znajdujące się na otaczającej scenę widowni przejścia i alejki. Jeśli zaś to budowanie wciagającej gry aktorskiej staje się mocną stroną spektaklu, to dzieje się tak za sprawą celnie dobranej obsady solistów, z których większość dostarcza słuchaczom wielu pozytywnych wrażeń artystycznych. Poruszającą rolę niewidomej Jolanty kreuje dysponująca pięknie brzmiącym sopranem i doskonale do tej wrażliwej i melancholijnej postaci pasującą aparycją Gelena Gaskarowa, absolwentka Konserwatorium Rimskiego-Korsakowa w Sankt-Patersburgu. U jej boku występują wcielające się w postacie Brygitty i Laury, towarzyszek młodej dziewczyny, Eleonora Vindau i Anna Markarova. W pamięci słuchaczy na pewno też pozostanie powabna barwa wspaniale się prezentującego kontraltowego głosu Anny Kiknadze, której powierzono rolę piastunki Marty.