Przegląd nowości

"Mireille" w Opéra National de Paris

Szczegóły

Opublikowano: środa, 07, październik 2009 02:00

Wyraźnie zagubieni wokaliści robią co mogą, ale przecież widać, że nie wierzą w powodzenie całego przedsięwzięcia. Wcielająca się w Mireille Inva Mula irytuje nieustannym mizdrzeniem się do publiczności, sztucznymi minami i mechanicznym powtarzaniem doprowadzonych niemalże do karykatury gestów (wznoszenie ramion do nieba, ręka na sercu, klękanie), toteż trudno doprawdy się dziwić, że jej skądinąd ładny i na ogół poprawnie prowadzony sopran nie jest już w stanie uratować wiarygodności tytułowej postaci. Z kolei obsadzony w roli Vincenta i dysponujący delikatnie brzmiącym tenorem Charles Castronovo przechadza się po scenie z rękoma w kieszeni, a śpiewający partię Ourriasa Frank Ferrari usiłuje wywrzeć mocne wrażenie nadmiernie forsując niezbyt subtelnie wykorzystywany baryton i potrząsając z wściekłością ustawioną z boku sceny kariolą. Nieco lepiej wypadają Alain Vernhes (ojciec Mireille), Sébastien Droy (Andreloun) i Sylvie Brunet (Taven), ale paradoksalnie najciekawszy z każdego punktu widzenia występ zaprezentowała kreująca drugoplanową rolę Vincenette Anne-Catherine Gillet.

Opéra National de Paris/ Agathe Poupeney

I nawet interpretacja stojącego na czele Orchestre de l'Opéra National de Paris Marca Minkowskiego pozostawia u słuchaczy pewne poczucie niedosytu. Wydobywa on wprawdzie z partytury Gounoda żywe barwy, blask i siłę zmiennych pejzaży dźwiękowych czy czułość fragmentów lirycznych i dynamikę scen dramatycznych, a jednak całość wykonania często razi pewną ociężałością i obieraniem nie zawsze zrozumiałych temp. A zdesperowana publiczność premierowa podsumowała ten operowy falstart w Paryżu głośnym buczeniem i manifestacją zdecydowanej dezaprobaty.

                                                                Leszek Bernat