GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościMarc Minkowski interpretuje Symfonie londyńskie Józefa Haydna
Strona 1 z 2 Marc Minkowski cieszy się wśród polskich melomanów opinią najlepszego dyrygenta średniego pokolenia specjalizującego się w wykonawstwie muzyki dawnej. W 1982 założył w Paryżu zespół instrumentalny Les Musiciens du Louvre, który od 1996 zajmuje siedzibę w Grenoble i nazywa się Les Musiciens du Louvre-Grenoble, a w 2008 przyjął na pięć lat stanowisko dyrektora muzycznego orkiestry Sinfonia Varsovia. Początkowo nagrywał dla Erato, później dla Archiv Produktion - Deutsche Grammophon, od 2007 zaś dla francuskiej wytwórni Naïve. Pomimo zobowiązań w Warszawie, Minkowski nadal występuje z Les Musiciens du Louvre-Grenoble. W kontekście ich wspólnych przedsięwzięć koncertowych warto zwrócić uwagę na poczwórny album prezentujący komplet Symfonii londyńskich Józefa Haydna, zarejestrowany podczas koncertów na żywo w Wiener Konzerthaus w czerwcu 2009. Haydnowska uczta zorganizowana przez Minkowskiego trwa blisko pięć godzin. Symfonie londyńskie Józefa Haydna uważa się za zwieńczenie jego bogatego dorobku w tym gatunku. Za ich pomocą kompozytor stworzył de facto traktat o tym, jaką formę powinna była mieć symfonia pretendująca do miana wzorcowej - z szybkimi częściami skrajnymi, liryczną częścią wolną i menuetem w części trzeciej. Wpisując się w żelazną konwencję epoki, Haydn nie omieszkał jednak kreować dzieł obfitujących w różnego rodzaju atrakcje skłaniające odbiorcę do żywych reakcji. Z tego powodu kochali go londyńczycy, wybaczając mu bezlitosne kaleczenie angielszczyzny. Powstanie Symfonii londyńskich zawdzięczamy poniekąd inicjatywie Johanna Petera Salomona - osiadłego w Anglii niemieckiego impresaria, skrzypka i dyrygenta, a także organizatora londyńskich koncertów abonamentowych w Hanover Square Rooms. Po śmierci księcia Mikołaja Esterházy'ego podpisał on z Haydnem umowę opiewającą na przyjazd na Wyspy i zaprezentowanie skomponowanych na tę okazję utworów. Klasyk wiedeński odwiedzał miasto nad Tamizą dwukrotnie, w latach 1791-1792 oraz 1794-1795, za każdym razem święcąc triumfy. Układ symfonii na omawianych krążkach odzwierciedla w pierwszym rzędzie kolejność ich powstania z dokładnością co do roku, a w drugim rzędzie - czyli w obrębie danego roku - kolejność chronologiczną ich prawykonań. Usłyszymy je w następującym porządku: Symfonia D-dur "Cud" Hob. I:96 (ukończona w 1791), Symfonia c-moll Hob. I:95 (1791), Symfonia D-dur Hob. I:93 (1791), Symfonia G-dur "Niespodzianka" Hob. I:94 (1791), Symfonia B-dur Hob. I:98 (1792), Symfonia C-dur Hob. I:97 (1792), Symfonia Es-dur Hob. I:99 (1793), Symfonia G-dur "Wojskowa" Hob. I:100 (1794), Symfonia D-dur "Zegarowa" Hob. I:101 (1794), Symfonia B-dur Hob. I:102 (1794), Symfonia Es-dur "Z werblem na kotłach" Hob. I:103 (1795) oraz Symfonia D-dur "Londyńska" Hob. I:104 (1795).
|
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |