Przegląd nowości

"Nos" Szostakowicza w Opéra national de Lyon

Szczegóły

Opublikowano: środa, 02, listopad 2011 01:00

Spośród licznych, w przeważającej mierze rosyjskich, wypełniających przez blisko dwie godziny scenę wykonawców (mamy tu ponad siedemdziesiąt ról) wyróżniają się następujący, obsadzeni w głównych partiach, soliści: baryton Vladimir Samsonov jest zadufanym w sobie, a zarazem wzruszającym autentyczną, bo wynikającą przecież z żałosnego przypadku utraty nosa, rozpaczą majorem Kuźmiczem Kowalowem ; tenor Andrey Popov w roli nieugiętego Żandarma wywiera duże wrażenie niezwykłą łatwością poruszania się w górze skali, podobnie zresztą jak śpiewający partię Nosa Alexandre Kravets; Vladimir Ognovenko z powodzeniem wciela się w postać uległego cyrulika Iwana Jakowlewicza, zaś Claudia Waite śmieszy nas jako jego pyskata małżonka Praskowia Osipowna.

Psychologię wszystkich protagonistów zastępuje w tej kompozycji żrący humor, a właściwe sztuce operowej śpiewanie ustępuje miejsca karykaturalnym środkom wokalnym, od krzyku do szeptu, od deklamowania do jazgotu, od kichania do wypowiadania rozmaitych bredni, od spazmów do onomatopei. Stojący na czele Orchestre de l'Opéra de Lyon (i świetnie przygotowanego przez Alana Woodbridge'a chóru) Kazushi Ono doskonale się odnajduje w nasączonych specyficznym humorem klimatach tej kabaretowo-parodystycznej, teatralnej oraz iskrzącej się inwencją i pozornie absurdalnymi pomysłami muzyki, potrafi też ukazać całe jej brzmieniowe bogactwo i instrumentalną kolorystykę. Delektując się tą porywającą interpretacją nie sposób jednak nie poddać się gorzkiej refleksji na temat tragicznego losu Szostakowicza, którego niewątpliwy geniusz został tak bezlitośnie i okrutnie stłamszony przez nieludzki system polityczny.

                                                                                  Leszek Bernat

• « poprz.
• nast. »