Przegląd nowości

"Cyganeria" Pucciniego w Opéra du Rhin w Strasburgu

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 27, październik 2011 02:00

Trudnym do przecenienia walorem wizualnej warstwy spektaklu, nad którą wraz z reżyserem pracowali też Michael Levine (dekoracje i kostiumy) i Jean Kalman (oświetlenie) jest uniknięcie epatowania widzów kiczowato-pocztówkowymi widoczkami paryskiego Montmartre'u - jak to się często w przypadku tej opery zdarza - oraz zrezygnowanie z ilustracyjności na rzecz kreowania atmosfery i ducha Paryża z przełomu XIX i XX wieku.

Robert Carsen stara się przede wszystkim znaleźć oddziaływujące na widza metafory wizualno-poetyckie, czego najlepszym przykładem jest już pierwsza, ukazująca śnieżny pejzaż, odsłona. To w takiej właśnie białej scenerii pracują młodzi artyści, siedzący przed białą kartką papieru czy białym płótnem, spragnieni życia, a zarazem podekscytowani drzemiącym w nich niepokojem przed symbolizowaną ową bielą niemocą twórczą. Wymowny jest też widok porywanych przez wiatr kartek, uświadamiający nam kruchość i ulotność wszelkich ludzkich działań. Z kolei ciasnotę służącej czwórce przyjaciół za mieszkanie mansardy sugerują nieliczne i stłoczone przedmioty, przy czym reżyser stosuje tu frapujący zabieg przeniesienia owego skromnego pomieszczenia z poddasza na dach, dzięki czemu otwiera przed nami nieograniczoną i również symboliczną przestrzeń wolności i snutych przez tych młodych ludzi marzeń.