Przegląd nowości

"Cyganeria" Pucciniego w Opéra du Rhin w Strasburgu

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 27, październik 2011 02:00

Cyganeria Pucciniego, oparta na autobiograficznej powieści w odcinkach Henri Murgera Sceny z życia cyganerii (1848-1851), jest wciąż jeszcze przez wielu uważana za "wyciskacz łez", poruszającą, wszak typowo sentymentalną opowieść. To prawda, że publiczność całego świata darzy tę operę niebywałym entuzjazmem, ale jednocześnie często traktuje ją zbyt jednostronnie i powierzchownie. I właśnie dlatego autorzy prezentowanej obecnie w Strasburgu inscenizacji (przygotowanej już w 1993 roku w koprodukcji z belgijską Opéra de Flandre), reżyser Robert Carsen i dyrygent Stefano Ranzani, postanowili wykazać jak bardzo mylące jest takie podejście i odświeżyli sposób rozumienia treści zawartych w tym słynnym dziele.

Przede wszystkim reżyser pokazuje bohemę nie jako marginesową egzystencję żyjących w biedzie wykolejeńców, lecz jako niezwykle ważne, decydujące o dalszych wyborach życiowych doświadczenie. To nie jest pozbawiona sensu wegetacja, tylko formująca i wzmacniająca charakter, ponadto świadomie zaakceptowana, recepta na wstępowanie w dorosłe życie grupki tryskających energią i witalnością przyjaciół.

W wydrukowanej w książeczce programowej rozmowie z Carsenem pada nawet dość oryginalne stwierdzenie na temat Mimi, która według kanadyjskiego reżysera nie powinna być traktowana jako ofiara okrutnego losu, lecz raczej jako zdecydowana i dążąca do celu dziewczyna, która w dodatku potrafi ponieść konsekwencje swoich czynów. Jej śmierć ma też w rzeczonej inscenizacji wyraźny wpływ na pozostałych protagonistów, w tym sensie, że pogłębia w nich rozumienie natury życia, a tym samym przyspiesza dojrzałość i mądrość. Pewnie dlatego nie ma tutaj już drugoplanowych ról, bo reżyser nadaje każdej z postaci bardzo indywidualny rys i przyznaje jej niezbędne w rozwoju dramaturgii całej opery miejsce. Na przykład Musetta i Marcello stają się w pewnej mierze odzwierciedleniem pary Mimi-Rodolfo, z tą jednak różnicą, że ci ostatni dopiero odkrywają pierwsze wzruszenia i uniesienia miłosne, podczas gdy ci pierwsi tworzą bardziej doświadczony i dojrzały związek. Istotna zmiana ujęcia dotyczy postaci Musetty, która u Carsena nie jest już tylko rozkapryszoną kokietką, lecz spragnioną cielesnych rozkoszy i eksperymentującą wolną miłość kobietą. Dowartościowane zostają też role muzyka Schaunarda i filozofa Collina.