Przegląd nowości

Nabuchodonozor na zgliszczach jerozolimskiej świątyni

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 15, marzec 2024 22:42

W ten sposób dowartościowano wokalnie postać Anny, powierzając ją na zmianę Agnieszce Kuk i Iwonie Sosze, na co dzień kreującym wielkie operowe heroiny. Podobnie jest z Sebastianem Marszałowiczem jako Arcykapłanem Baala. Dziwić natomiast może obsadzenie Michała Kutnika w nieodpowiadającej jego głosowi partii Abdalla, utrzymanej w wysokiej tessyturze.

W Nabuchodonozorze kluczową rolę odgrywa chór jako zbiorowy bohater, personifikacja uciemiężonego ludu żydowskiego, co w chwili powstania dzieła posiadało konkretne odniesienia do sytuacji Włoch, w części rozdrobnionych, a w części znajdujących się pod austriackim zaborem, w tym Lombardia z Mediolanem, w którym w teatrze La Scala 9 marca 1842 odbyła się prapremiera.

Obecna krakowska przypada więc dokładnie 182 lata później. Skład chóru częściowo wzmocniony został śpiewakami z filharmonicznego, tak że imponująco zabrzmieć mogło nie tylko sławne Va pensiero ale i finałowy hymn a cappella Immenso Jehova. Całość poprowadził José Maria Florêncio, rasowy symfonik, który nadał wykonaniu monumentalne rysy. Już w uwerturze można się było napawać pewnie brzmiącymi puzonami, a w dalszej części trąbką, klarnetami, obojem zapowiadającym ostatnie pojawienie się Abigail, czy fletem. Dyrygent zadbał ponadto o dramaturgiczną płynność i zwartość, starając się bez przerw przechodzić pomiędzy solowymi numerami, a zwłaszcza nastrojowymi kawatynami i bardziej popisowymi cabalettami. Wszystko to każe uznać najnowsze wystawienie Nabuchodonozora w Operze Krakowskiej za ze wszech miar udane.

                                                                               Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »