Przegląd nowości

Kompozytorzy od elektroniki

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 25, styczeń 2024 07:23

Jeszcze nie AI, jeszcze ludzka wyobraźnia i twórcza kreatywność stoją za utworami zawartymi na płycie, która na okładce ukazuje błyszczącą kompozycję z pięciu liter. Jest to skrót od Chopin University Electronic Music Studio (CUEMS), istniejące od 1990 roku przy Katedrze Kompozycji Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Do 2020 roku działało pod nazwą Studio Muzyki Elektronicznej i Komputerowej im. Włodzimierza Kotońskiego, bowiem powstało z inicjatywy wieloletniego wykładowcy i pioniera muzyki elektronicznej, prof. Włodzimierza Kotońskiego. Od 2016 roku Włodzimierz Kotoński jest jego patronem. Tutaj studenci i absolwenci warszawskiej uczelni zrealizowali ponad 300 kompozycji, wśród nich szczególnie wyrożnili się Elżbieta Sikora i Zygmunt Krauze. Dziś, już po 34 latach stery w tym Studiu objęło młodsze pokolenie kompozytorów i na okolicznościowej płycie możemy wysłuchać utworów Tomasza Opałki, Żanety Rydzewskiej, Sławomira Wojciechowskiego, Andrzeja Kopcia, Krzysztofa Kiciora, Mateusza Śmigasiewicza i kierownika CUEMS – Wojciecha Błażejczyka.

Nie od rzeczy będzie wspomnieć o innym studiu, które uruchomiło zainteresowanie kompozytorów tworzywem elektronicznym, a więc o działającym od 1957 roku Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia. Jego założycielem i szefem przez 28 lat (do roku 1985) był Józef Patkowski – muzykolog, akustyk, kompozytor, wieloletni prezes Związku Kompozytorów Polskich. Tutaj pierwsze kroki z elektronicznym tworzywem stawiał wspomniany już Włodzimier Kotoński i cała gama innych twórców muzycznych, z Krzysztofem Pendereckim i Bogusławem Schaefferem na czele. Warto wiedzieć, że od jesieni br. nowa siedziba Studia Eksperymentalnego PR będzie służyć twórcom w kończonym właśnie obiekcie Muzeum Sztuki Nowoczesnej na Placu Centralnym przy Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, więc odległość od uczelni kształcącej w CUEMS nowych adeptów znacznie się zmniejszy.

Wracając do krążka wydanego przez Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, reprezentuje on bardzo różnorodne podejście do elektronicznych generatorów, które mogą, choć nie muszą współpracować i współbrzmieć z tradycyjnymi instrumentami akustycznymi. Większość z siedmiu kompozycji czerpie inspiracje z materiału dźwiękowego tworzonego w sposób konwencjonalny. Już pierwszy przykład daje Party Crasher (w wolnym tłumaczeniu Imprezowicz) Tomasza Opałki na wiolonczelę, perkusję, puzon i elektronikę.

• « poprz.
• nast. »