Przegląd nowości

Kilar, muzyczny kameleon?

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 26, styczeń 2024 16:33

Do pewnego stopnia z podobną formułą mamy do czynienia we wcześniejszym Exodusie, którym rządzi mechanizm crescenda dynamicznego poprzez stopniowe zwiększanie się składu, zarówno w odniesieniu do instrumentów o funkcji rytmicznej: harfy, fortepiany, perkusja, a przejściowo także smyczki, jak i melodycznej: klarnet, dęte i kiedy indziej smyczki. W finałowej apoteozie obie te funkcje przejmuje chór: skandujący, ale też w kulminacyjnym największym natężeniu intonujący główny temat. Siłą rzeczy nasuwa się skojarzenie z wcześniejszymi rozwiązaniami tego typu w Bolerze Maurice'a Ravela oraz w marszu z pierwszej części „Leningradzkiej” Dmitrija Szostakowicza.

I jak w przypadku tamtych, i jego każdorazowe wykonanie nieodmiennie wywołuje entuzjazm u publiczności. Skoro trwa karnawał, wieczór otworzył zatem Polonez z filmu Andrzeja Wajdy Pan Tadeusz, stanowiący ukłon w stronę muzyki pisanej przez Kilara dla kina.

Fajerwerk dźwiękowy, jakim niewątpliwie jest Exodus, może być traktowany wymiennie z innym tego rodzaju dziełem, a mianowicie Krzesanym. Szkoda natomiast, że w programie poświęconego pamięci tego kompozytora (w grudniu minęła dziesiąta rocznica jego śmierci) monograficznego koncertu nie znalazło się miejsce dla Riffu 62, utworu charakterystycznego dla sonorystycznego okresu w życiu tego twórcy. Podczas sobotniego powtórzenia omawianego koncertu z filharmonicznej estrady dyrektor tej instytucji – Mateusz Prendota – oraz architekci: Tomasz Konior (projektant siedziby katowickiej NOSPR) i Krzysztof Ingarden skierowali apel do władz województwa Małopolskiego o przyspieszenie i zintensyfikowanie prac związanych z projektem oraz środkami inwestycyjnymi przeznaczonymi na wzniesienie nowego gmachu Filharmonii Krakowskiej.

                                                 Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »