Przegląd nowości

Kilar, muzyczny kameleon?

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 26, styczeń 2024 16:33

Wskazuje na to dominacja pierwiastka motorycznego jako czynnika formotwórczego oraz wyrafinowanie brzmieniowe w środkowej części, przywodzące analogiczne ogniwo z Muzyki na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę tamtego. Emblematyczna czelesta obecna jest również w obsadzie instrumentalnej kompozycji Kilara, a w Adagio, za sprawą rozbudowanych pasaży, wraz z solowymi skrzypcami współtworzy wręcz concertino.

W finale z kolei pojawiają się motywy folklorystyczne, a całe dzieło rozpoczyna uporczywe ostinato wiolonczel i kontrabasów niczym w II Koncercie fortepianowym, a więc można mówić o ciągłości stylistycznej, mimo że obydwa utwory dzieli całe półwiecze. Bezsprzecznie II Symfonia zasługuje na trwałe zagoszczenie w koncertowym repertuarze. W Krakowie jako solista wystąpił Mateusz Krzyżowski, na zmianę ukazując znaczną swobodę techniczną oraz wyczulenie na walory brzmieniowe w przywołanym Adagio, odznaczającym się niepokojącą aurą dźwiękową.

Godnego siebie partnera znalazł w osobie Łukasza Borowicza, od pulpitu dyrygenckiego czuwającego nad precyzją rytmiczną i intonacyjną wykonania. W Preludium chorałowym pobrzmiewają z kolei echa „Trzeciej” Góreckiego. A więc repetytywność, powolny, spokojny tok, a pod koniec gęste, dysonujące klastery. Tym razem kapelmistrz położył nacisk na wewnętrzne skupienie muzyków grających ściśle wyważonym dźwiękiem. Przebieg polega tu nie tyle na zmianie, ile zagęszczaniu brzmieniowym wskutek dołączania kolejnych grup instrumentów.

• « poprz.
• nast. »