Przegląd nowości

A chtóz tam puka?

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 29, kwiecień 2023 23:23

Gdy jednak przyszła noc II Wojny Światowej wydawało się, że nastąpił kres nie tylko polskiej pieśni, ale i polskiej szkoły. A jednak zaraz po wojnie odrodziły się tradycje wspólnego śpiewania, były wspaniałe sukcesy w kraju i za granicą, choć z początku nie było łatwo o dalekie podróże. Były załamania, szybkie wymiany roczników i dyrygentów. 

Wysoko uniesiona poprzeczka muzycznego wyrafinowania zapoczątkowana przez Macieja Jaśkiewicza (Motety Jana Sebastiana Bacha) i Mirosława Perza (Palestrina, Monteverdi, Bach, Szymanowski, Messiaen) ustępowała potrzebom chwili. Był stan wojenny i inne chwile słabości, ale radość ze wspólnego muzykowania okazała się jednak przemożną siłą i to potrafiła rozwinąć Irina Bogdanovich.

Dlatego w ramach bisów, po tym wymagającym przeglądzie sacrum i profanum, po cudownym Szymanowskim, chór zerwał się do odegrania scenki pantomimicznej w staropolskiej śpiewce Pragną oczki, pragną i przypieczętował niepohamowaną radość marszowymi Makami Maklakiewicza i gremialnym wyjściem chórzystek i chórzystów w tłum widowni. Tu już wszyscy bez wyjątku mogli wspomagać piosnkę o przedwojennych ułanach głośnym „ra-ra-ra-ra”. I jeszcze dyrygentka w finale tupiąc w podłogę wybijała ten rytm. A chtóz tam puka? 

                                                                      Joanna Tumiłowicz

Fotografie Mirek Kaźmierczak

• « poprz.
• nast. »