GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościMoments musicaux albo Orkiestrowi soliści
Strona 1 z 2
W romantyzmie popularnymi były miniatury instrumentalne zwane momentami muzycznymi. I do pewnego stopnia utwory zaprezentowane w ramach koncertu inauguracyjnego VII Konkursu Duetów Fortepianowych rozpadały się na takie momenty muzyczne. Najbardziej dotyczyło to romantycznej z ducha i litery, a w tym przypadku raczej nut Symfonii fantastycznej op. 14 Hectora Berlioza.
Początkowo wydawało mi się, że prowadzący krakowskich filharmoników Alaksandar Chumała chce odczytać to sztandarowe dzieło francuskiej symfoniki poprzez doprowadzony do apogeum gest romantycznego ekshibicjonizmu emocjonalnego, właściwego dla Piotra Czajkowskiego, autora symfonicznych fantazji (Romeo i Julia, Francesca da Rimini), którego Czwarta i Szósta, niczym Fantastyczna Berlioza, są zapisem stanów uczuciowych samego ich twórcy.
Na początku pierwszej części smyczki „łkały” à la Czajkowski, a Walc wypełniający drugie ogniwo programowo zlokalizowane na balu, swymi monumentalnymi konturami przywodził na myśl jego symfoniczne i operowe (na balu u Łarinów w Eugeniuszu Onieginie) opracowania z upodobaniem dokonywane przez rosyjskiego kompozytora. W pastoralnej scenie Wśród pól z epizodem burzy, paralelnej wobec Szóstej Beethovena, stanowiącej wzór w zakresie programowości, urzekały na początku i końcu dźwięki oboju oraz rożka francuskiego (choć w Polsce i na świecie znanego jako angielski), wyczarowane przez grającą na nim instrumentalistkę. W Drodze na miejsce stracenia zwracał natomiast uwagę i wdzięcznie zapisał się w pamięci krótki ansambl fagotów. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |