Przegląd nowości

„Adriana Lecouvreur” Francesco Cilei w Opéra de Liège

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 15, kwiecień 2023 19:07

Nadmienioną wyżej epokę przywołują też eleganckie suknie i fraki (Carla Ricotti), natomiast wyposażona w skórzane spodnie i kurtkę oraz okulary automobilistki - czy może awiatorki - księżna de Bouillon symbolizuje cechujący tamte czasy szybki postęp techniki. Całości obrazu dopełniają atrakcyjne epizody baletowe, w choreografii Gianniego Santucciego, docenić też należy precyzyjnie ustawioną i sprawnie realizowaną grę aktorską. 

W operze najważniejsze są jednak głosy, a pod tym względem rzeczone przedstawienie przynosi dość duże rozczarowanie, tym większe, że jego źródłem okazują się być wykonawcy nie drugoplanowych, lecz głównych ról. Imponująco zaangażowana scenicznie rumuńska sopranistka Elena Moṣuc wykazuje w partii Adriany Lecouvreur niepospolity temperament i dźwięczny głos o dużym wolumenie, który wszakże w żadnym momencie nie jest w stanie przekazać uczuciowych rozterek wrażliwej i walczącej o miłość artystki.

Jej często zbyt mocna góra skali czy nadmiernie patetycznie recytowany monolog z trzeciego aktu nie służą nadaniu Adrianie niezbędnego tutaj wymiaru wielkiej tragiczki. W kreacji Eleny Moṣuc brakuje scenicznej prawdy i szczerości wyrazu, odpowiedniego cieniowania dynamiki i zmiennych barw, a zamiast pogłębiania wizerunku postaci, wzruszenia i autentycznej wrażliwości mamy tutaj przede wszystkim do czynienia z demonstracją solidnej techniki wokalnej. Wielka to szkoda, bo przecież mamy w tym przypadku do czynienia z partią o niezwykle bogatym potencjale zróżnicowanej ekspresji, a żeby się o tym przekonać wystarczy sięgnąć do nagrań takich gwiazd jak Mirella Freni, Renata Tebaldi czy Magda Olivero.

• « poprz.
• nast. »