GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościKażdy czeka na swoje Dziady
Strona 3 z 3
Muzyka towarzysząca spektaklowi i odtwarzana z taśmy ma podobny charakter, co wykonywana na żywo i podobne ludowe instrumentarium. Przypomina melodie grywane w dawnych wiekach na lirze korbowej przez wędrownych muzyków. Natomiast scena otwierająca spektakl, ów szaleńczo-buntowniczy Prolog, ma za podkład dźwiękowy typowe młodzieżowe „łubu-dubu”. Całości wizualnej spektaklu dopełniają kostiumy i scenografia Magdaleny Kut w dużej mierze stylizowane na XIX wiek, poza oczywistym współczesnym młodzieżowym nieładem w Prologu.
Dziewczyna wchodząca jako pierwsza na scenę ma czarny strój nabijany ćwiekami, czyli należy do subkultury gotyckiej. Dekoracje zdaniem twórców zawierają przekaz symboliczny w formie wielkiego pierścienia, czy też koła zębatego, które nawiązuje do słów Gustawa. Ta kluczowa postać dramatu odziana w długi, rozpięty szynel wojskowy jest oczywistą wybitną kreacją Ksawerego Szlenkiera. Młody mężczyzna zrozpaczony odwróceniem się od niego ukochanej dziewczyny wypowiada na końcu trwającego blisko godzinę monologu pragnienie przywrócenia, pomimo kościelnych zakazów, pogańskiego obrzędu Dziadów. Sugeruje tym samym, że jego cierpienie, rzecz jasna z „winy kobiety”, tego „marnego puchu”, wymaga jakiegoś ostatecznego rozliczenia, tak samo jak winy postaci zmarłych pojawiające się we wcześniejszej scenie w kaplicy. Obrzęd Dziadów zatem ma dla ludzi istotny sens, zarówno dla żyjących, jak też zmarłych. Jest potrzebny, bo uczy prostować życiowe drogi, pomaga też wyważyć oceny postępowania innych wobec nas. Joanna Tumiłowicz |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |