Przegląd nowości

Częstochowskie granie

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 14, marzec 2023 18:41

Ale nie ma w tym nic pejoratywnego, w przeciwieństwie do osławionych rymów. Do Krakowa zjechała Filharmonia Częstochowska imienia Bronisława Hubermana pod dyrekcją Adama Klocka (niedoszłego dyrektora Filharmonii Krakowskiej w 2007 roku), by 11 marca zainaugurować X Krakowską Wiosnę Wiolonczelową. A zatem w pierwszej części zabrzmiało Concerto grosso Krzysztofa Pendereckiego. Utwory instrumentalne tego kompozytora w znacznej mierze wykorzystują materiał tematyczny z jego muzyki scenicznej.

I tak Concerto grosso rozpięte jest pomiędzy rejestrem sacra rappresentazione Raj utracony i powiązaną z nią II Symfonią „Wigilijną” a operą buffa Król Ubu, z bardziej popularnymi reminiscencjami jakby z Nino Roty i późnego Henryka Mikołaja Góreckiego po środku. Napięcia przebiegu formalnego wynikają z balansu pomiędzy traktowaniem złożonej z Doroty Imiełowskiej, Zdzisława Łapińskiego i Jana Kalinowskiego grupy concertina jako całości, a bardziej solistycznym ujęciem poszczególnych instrumentów, właściwym dla formy koncertu potrójnego, wreszcie prowadzeniem partii orkiestrowej niczym w symfonii koncertującej.

Podziwiać można pomysłowość instrumentacyjną w ustępie w oryginalny sposób zestawiającym przenikliwe brzmienie trąbki z obojem. Mimo że, jak w przypadku przywołanego Raju utraconego, odczuwa się wiele sensualnej przyjemności, to nie sposób uniknąć też wątpliwości estetycznej natury, co do ciążącego nad całością piętna epigonizmu. Troje wiolonczelistów tworzących concertino dosięgało wyżyn artyzmu, między innymi w rozbudowanej kadencji, ale o palmę pierwszeństwa niewątpliwie współzawodniczyli Jan Kalinowski ze Zdzisławem Łapińskim. 

• « poprz.
• nast. »