Przegląd nowości

Straszne upiory pedofilne

Szczegóły

Opublikowano: środa, 26, październik 2022 17:19

To sieroty, którymi zaopiekował się jakiś tajemniczy, nieobecny wujaszek i zapewnił im los o wiele gorszy od tego, jaki spotkałby je w ochronce. W przedstawieniu w Polskiej Operze Królewskiej dodano jeszcze rolę taneczno-pantomimiczną, która dubluje postać jakoby już zmarłego lokaja Quinta, prześladowcę małego Milesa. Jak zauważyła w przedmowie do programu operowego dyrygentka – niewinny z pozoru instrument – celesta – symbolizuje „ciemne siły”, ten dźwięk unaocznia realne istnienie zła.

Miles zresztą śpiewa w swoich gaworzeniach o jakimś „Malo”, co jest jedną z form łacińskiego słowa „Zły” (trzeba pamiętać, że dawniej w programie szkoły podstawowej w Anglii i w koloniach była nauka łaciny). W sumie więc „złych" w tej operze jest troje – tancerz Gieorgij Puchalski, Quint – zwalisty Jacek Szponarski i Jessel – Aleksandra Klimczak.

Role dzieci sprawują dorośli artyści – Karolina Róża Kowalczyk i Marcin Gadaliński, którym przydano w celu ich „odmłodzenia” symbolizujące dziecięcą nieporadność i wiotkość lalki zaprojektowane przez Katarzynę Pietrzykowską. Ten zabieg sprawdził się, i choć w wielu przedstawieniach do ról Milesa i Flory angażuje się autentycznych dziecięcych śpiewaków, para Karolina i Marcin była przekonywająca, tym bardziej, że głosy dorosłych wokalistów brzmią lepiej. W sumie na niewielkiej scenie Teatru Stanisławowskiego wszystkie głosy słychać doskonale, także dociera do widowni wszystko, co jest w warstwie dźwiękowej wadliwe czy wysilone. W przedstawieniu Dokręcanie śruby – napięcie rozwijającego się dramatu pozwala zapomnieć o nielicznych niedoskonałościach.

                                                                     Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »