Przegląd nowości

Festiwal w Salzburgu 2022: Gaetano Donizetti „Łucja z Lammermoor”

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 05, wrzesień 2022 23:12

Taką wersję Łucji z Lammermoor widziałem i słyszałem w londyńskiej Covent Garden pod dyrekcją tegoż dyrygenta i z udziałem – uwaga! – Katii Ricciarelli, która nie była żadną koloraturą i w jej wykonaniu Łucja miała charakter lirico-spinto, oraz cudownie śpiewającego Jose Carrerasa. Tę, odkrytą przez siebie – ponoć autentyczną – wersję Łucji z Lammermoor Jesus Lopez-Cobos nagrał też na płyty dla firmy PHILIPS w 1976 roku z Carrerasem i Montserrat Caballe w partii tytułowej.

Ale, o ile wiem, odkrycie Jesusa Lopez-Cobosa nie przyjęło się powszechnie. Dowodem jest wykonanie na tegorocznym Festiwalu w Salzburgu. Urocza, piękna Lisette Oropesa jest może rzeczywiście najlepszą obecnie odtwórczynią partii Łucji na świecie, ale tylko w tradycji Fanny Tacchinardi-Persiani. Jej głos to lekki sopran koloraturowy.

Nośny, dźwięczny, o czystej barwie, ale ograniczonych możliwościach operowania odcieniami. To tradycja (mam około 50-ciu kompletnych nagrań Łucji z Lammermoor w tym 8 z Marią Callas) reprezentowana przez Lily Pons, Robertę Peters, Beverly Sills, Editę Gruberovą, Nathalie Dessay, Dianę Damrau. Już pomijając giganty, czyli Callas i Sutherland, bogatszą barwę miały Renata Scotto (pięć nagrań), Anna Moffo, Cheryl Studer i Anna Netrebko (DVD, Metropolitan Opera). W dodatku – waham się, czy to odnotować – wysokie (trzykreślne) „es” pod koniec kadencji cavatiny „Ardon gl’incensi” było ledwo zahaczone, a drugie, wieńczące cabalettę „Spargi d’amaro pianto” nieco dłuższe, ale nad wyraz cienkie. Tenor Benjamin Bernheim w arcytrudnej partii Edgarda budził we mnie mieszane uczucia.

• « poprz.
• nast. »