Przegląd nowości

Maria Joao Pires dotarła do Warszawy

Szczegóły

Opublikowano: środa, 07, wrzesień 2022 08:40

Wielki zawód sprawiłoby odwołanie koncertu Basel Chamber Orchestra, gdyby nie dotarła na czas solistka, prześwietna pianistka Maria Joao Pires. Na szczęście przejściowe kłopoty z liniami lotniczymi sprawiły, że koncert przeniesiono na dzień następny i wszystko odbyło się zgodnie z planem. Dyrygent Trevor Pinnock pokazał swoje wesołe oblicze i w sensie dosłownym i artystycznym, bo poprowadził cały koncert z niezwykłą starannością, wdziękiem i nieskrywaną radością. A przygotowano pozycje pełne czaru i finezji.

Orkiestrowa wersja Nagrobka Couperina Maurycego Ravela była szczytem elegancji w tworzeniu stylizacji francuskiego baroku ubranego w impresjonistyczną, niemal przezroczystą jak lekki batyst, szatę dźwiękową. Można było się do końca zastanawiać, jak cudownie było to zrobione i zagrane, że starofrancuskie tańce dworskie iskrzyły się fantazyjnymi kolorami niby z Daphnisa i Chloé. To była prawdziwa uczta dla uszu, po której musiało nastąpić danie główne, Mozartowski Koncert fortepianowy A-dur, dzieło skończenie genialne.

Maria Joao Pires zagrała z niewyszukaną prostotą, tak jakby ten utwór był specjalnie pisany dla niej, ale bez strojenia go w piórka jakiegoś monumentalizmu czy patosu. Było to piękne wydarzenie, dla jednych przepojone radością i optymizmem, dla innych łagodnym smutkiem w środkowym Adagio, lub też jak napisał w programie Marcin Majchrowski „Muzyką wewnętrznego bólu, połykanych w samotności łez”. Ba! Autor tego eseju dodał nawet „egzystencjalnego lęku”! Pianistka żadnego lęku nie wykazywała, bo w jej grze była czysta słodycz i maestria. Dołączyła do Koncertu Mozarta jeszcze bis, także przygotowany z orkiestrą, jedynego kompozytora, który może się równać Wolfgangiem Amadeuszem – Jana Sebastiana Bacha.

• « poprz.
• nast. »