Przegląd nowości

III Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Antoniny Campi z Miklaszewiczów – Dzień I

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01, wrzesień 2022 21:56

8. Magdalena Urbanowicz, mezzosopran, Polska; Mischa Kozłowski - fortepian

V. Bellini – Norma: recytatyw i aria Adalgisy Sgombra è la sacra selva...Deh! proteggimi, o Dio!

Wiele mówiący recytatyw, pełen emocji, naturalnie przedstawiony, ale i dość wartościowa aria. Głos może nie do specjalnego podobania, może dlatego i znacznie mniejszy, ostateczny efekt? Mozart za to dynamiczny, ekspresyjny, poważniejszy, efektowny, ciekawy. Dobry pomysł zamiany kolejności utworów – zostawiła tedy po sobie znacznie lepsze wrażenie…

9. Anna Ziółek - sopran, Polska; Justyna Skoczek - fortepian

W. A. Mozart – Don Giovanni: aria Donny Elwiry Ah, chi mi dice mai

Dość spory głos, dynamiczny, sprawny, ale w średnicy jakiś taki matowy, a u góry z kolei nieco krzykliwy. Trudno tu chyba byłoby mówić o pięknie i wdzięku śpiewania Mozarta. Aria Żeleńskiego wypadła zaś całkiem dobrze choć nie była łatwa od strony wyrazowej, nie zawsze też do końca pewnie ukazywana. Na pewno potrafiła przekazać nam jej wyrazową moc, co dobrze wpłynęło na pozostawienie całkiem dobrego wrażenia. 

10. Paweł Ziółkowski – baryton, Polska; Mischa Kozłowski - fortepian

W. A. Mozart – Le nozze di Figaro: recytatyw i aria Hrabiego Almavivy Hai già vinta la causa – Vedrò mentr´io sospiro

Ładny głos, kulturalnie podawany, wyrównany, ale bez mocy. Muzykalny śpiewak, dobrze się prezentujący na estradzie. Możliwości technicznie czasami ograniczone, figuracje niepewne, nieprecyzyjne, zamazane. To w Mozarcie. W arii Gounoda nie podobał mi się w ogóle. Śpiew był nienaturalny, głos jakby niepasujący do tego repertuaru. Nieładne były wysokie dźwięki, „wyduszone”, a i tym niskim brakowało podstawowej choćby atrakcyjności. No i ta moc, czy raczej jej brak – a nie da się bez niej pokazać całej skali wyrazowej zawartości. 

• « poprz.
• nast. »