GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWiosenny festiwal operowy w Lyonie
Strona 3 z 8
U Ollégo ów zamek-więzienie jest na żywo kształtowany ze skomplikowanego labiryntu tiuli, które - unosząc się lub zniżając - symbolizują zamkowe mury. Ariadna ignoruje sześć srebrnych kluczy, otrzymanych od małżonka, skupiając się na siódmym, złotym, po który sięgnąć jej nie wolno. I właśnie za siódmymi drzwiami odkrywa to, czego wcześniej daremnie szukała: uwięzione w podziemiach żony Sinobrodego, dobywające z siebie zduszony i pełen bolesnej skargi śpiew.
Po scenie uwolnienia wspomniany labirynt przejrzystych tkanin unosi się do góry, odsłaniając salę bankietową (dekoracje - Alfons Flores), w której przebywają goście gospodarza ponurej siedziby. W akcie drugim w tej samej sali reżyser umieści jeszcze wiele innych kobiet - jak się domyślamy: jego wcześniejsze podboje miłosne. Ulegają one histerycznym nastrojom i wyraźnie zmuszają się do pozbawionych emocji i zaangażowania tańców.
Oryginalnym rozwiązaniem jest epizod, w którym Ariadna prowadzi więzione małżonki księcia ku zbawczemu światłu (oniryczna reżyseria świateł Ursa Schönebauma), wskazując im w ten sposób drogę do wolności i zarazem gorąco zachęcając do buntu. Otóż bohaterka wznosi pośrodku sceny złożoną z krzeseł i stołów piramidę, a odrzucające nagle drogocenne klejnoty kobiety się na nią wspinają. W akcie trzecim, w którym Ariadna pozbywa się swego ślubnego pierścienia, reżyser posuwa się do realistycznego przedstawienia bitwy, w wyniku której Sinobrody zostaje wzięty do niewoli przez rozjuszonych wieśniaków. Na widok zakrwawionego i przykutego do krzesła księcia, jego małżonki niespodziewanie rezygnują z wolności i obdarowują przegranego mężczyznę najczulszymi pieszczotami, godząc się tym samym na poddanie jego opresyjnej dominacji. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |