Przegląd nowości

Pamięci Profesora Raula Koczalskiego (1)

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 20, kwiecień 2021 07:10

[18]Zob. ibidem; E. Syzdek, B. Syzdek, op. cit.,s. 159-160. Premier Cyrankiewicz był faktycznym autorem zarówno decyzji nr GP I-106/51 Prezesa RM z 30 kwietnia 1951 r. (niepublikowanej), jak i zarządzenia nr 77 Prezesa RM z 2 czerwca 1953 r. w sprawie przekazania Polskiej Akademii Nauk „Biblioteki Klasyków Filozofii” (niepublikowanego); jakkolwiek premierem wydającym formalnie zarządzenie nr 77 był Bolesław Bierut, Cyrankiewicz podpisał ten akt w jego zastępstwie jako wiceprezes RM.

[19]Niepublikowana, zmieniona uchwałą RM z 24 lipca 1948 r. (niepublikowaną).

[20]Koczalski był również uczniem ucznia Stanisława Moniuszki (Juliana Gadomskiego) i uczniem ucznia Ferenca Liszta (Ludwika Marka) – zob. S. Dybowski, Raul Koczalski – chopinista, s. 6, 21; idem, Raul Koczalski – portret, s. 10, 16.

[21]Zob. M. Dziadek, Opera Poznańska 1919-2005. Dzieje sceny i myśli, Poznań 2007, s. 141; A. Cichy, Filharmonia Poznańska. Zarys działalności w latach 1947-1969, Poznań 1970, s. 15. W liście do H. G. z 5 stycznia 1947 r. Raul Koczalski pisał: „Krytyka jak i słuchacze mówili, że jeszcze nigdy tak pięknie nie grałem” – zawierający te słowa fragment listu, tudzież informacje o koncercie i zdjęcia zeń w książce Filharmonia Poznańska. Album jubileuszowy 1947-1957, [Poznań 1957], s. 29-31.

[22]Zob. A. Cichy, op. cit., s. 15; S. Dybowski, Raul Koczalski – chopinista, s. 182-183; S. Wisłocki, Życie jednego muzyka, Warszawa 2000, s. 59-60.

[23]Zob. S. Wisłocki, op. cit., s. 60; H. Martenka, Miasto zasłuchane. Muzyczna Bydgoszcz u schyłku wieku, Bydgoszcz 1999, s. 301. Zob. również S. Dybowski (Raul Koczalski – chopinista, s. 184), u którego data 18 grudnia 1947 r.

[24]Tak zapisywano tę nazwę na podstawie § 1 zarządzenia Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M. P. z 1946 r. nr 44, poz. 85 ze zm.). Obowiązująca obecnie pisownia z dywizem („Duszniki-Zdrój”) wprowadzona została zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 25 lipca 1967 r. w sprawie wykazu miejscowości uznanych za uzdrowiska (M. P. z 1967 r. nr 45, poz. 228 ze zm.).   

[25]Zob. Spis imprez festiwalowych z lat 1946-1999, opr. E. Kofin, [w:] Międzynarodowe Festiwale Chopinowskie w Dusznikach Zdroju 1946-1999, red. K. Kościukiewicz, Wrocław 2000, s. 95. S. Dybowski (Raul Koczalski – chopinista, s. 198) publikuje ten sam repertuar, z tą jednak różnicą, że jako ostatni utwór drugiego recitalu wskazuje Polonez As-dur F. Chopina, nie dodając jednak, czy op. 53, czy nieopusowany z 1821 r.

[26]J. Popis, Pianiści w Dusznikach,[w:] Międzynarodowe, s. 29-30.

[27]Zob. ibidem, s. 30; S. Dybowski, Raul Koczalski – chopinista, s. 191-192; Wieczór Chopinowski w Belwederze,  „Życie Warszawy” nr 52 (1195) z 22 lutego 1948 r., s. 2; M. Kolmasiak, Belweder 1818-2018, Warszawa 2018, s. 257. Ten historyczny belwederski recital (Preludium c-moll op. 28 nr 20, Nokturn Des-dur op. 27 nr 2, Mazurek B-dur op. 7 nr 1, Berceuse Des-dur op. 57, Fantaisie-impromptu cis-moll op. 66, Walc Es-dur op. 18, Ballada g-moll op. 23), transmitowany i zarejestrowany przez Polskie Radio, został wydany na płytach – w 1999 r. przez Selene i w 2010 r. na krążku NIFCCD 000 przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina – zob. A. Iwanicka-Nijakowska, Fryderyk Chopin „Chopin. Raul Koczalski. Historical live recordings 1948”, https://culture.pl/pl/dzielo/fryderyk-chopin-chopin-raul-koczalski-historical-live-recordings-1948 [dostęp: 25.11.2019].

[28]S. Dybowski, Raul Koczalski – portret,, s. 31; podobnie idem, Raul Koczalski – chopinista, s. 75.

[29]Zob. idem, Raul Koczalski – portret, s. 30, 32; idem, Raul Koczalski – chopinista, s. 90, 149-150, 159.

[30]Idem, Raul Koczalski – portret, s. 33; zob. również idem, Raul Koczalski – chopinista, s. 162, 168-170.

[31]Idem, Raul Koczalski – portret, s. 33.

[32]Zob. ibidem, s. 35.

[33]Zob. ibidem, s. 37; idem, Raul Koczalski – chopinista, s. 206. O znanym lekarzu poznańskich artystów szerzej J. Smoliński, Smolarz białobrody, „Kronika Miasta Poznania” 2001, nr 1, s. 335-343. Autorem wspomnienia jest syn internisty, również lekarz i również Józef.

[34]Zob. M. Dziadek, Od Szkoły Dramatycznej do Uniwersytetu. Dzieje wyższej uczelni muzycznej w Warszawie 1810-2010, [t. 2] 1945-2010, Warszawa 2016, s. 27, 52.

[35]Postanowienie nr IV/R. 511/48 Prezydenta RP z 27 listopada 1948 r. o odznaczeniu za długoletnią wybitną działalność artystyczną i pedagogiczną w dziedzinie muzyki (M. P. z 1948 r. nr A-82, poz. 770). 

[36]S. Lachowicz, Muzyka w okupowanym Krakowie, Kraków 1988, s. 132.

[37]Ibidem, s. 133.

[38]Zob. S. Dybowski, Raul Koczalski – portret, s. 31-32; idem, Raul Koczalski – chopinista, s. 149-155.

[39]Zob. M. Kolmasiak, op. cit., s. 247-262.

• « poprz.
• nast. »