Przegląd nowości

Pamięci Profesora Raula Koczalskiego (1)

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 20, kwiecień 2021 07:10

Czy podejrzewanie profesora o kolaborację było przyczyną podjęcia przez rząd uchwały w sprawie jego pogrzebu dopiero miesiąc po ceremonii? W żadnym wypadku i twierdzę tak nie tylko z uwagi na wspomniane bardzo długie vacatio między śmiercią znanego przecież z konspiracyjnej postawy wobec Niemców Osterwy a refundacją kosztów jego ostatniej drogi, lecz i przez wzgląd na pośmiertne przyznanie Koczalskiemu przez Prezydenta RP – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski już w 3 dni po śmierci[35]. W istocie, „sporo kontrowersji wywoływała i wywołuje do dziś sprawa biernego czy czynnego udziału członków społeczności polskiej w życiu muzycznym okresu okupacji”[36]. Już jednak autor tych słów inaczej oceniał aktywność ludzi teatru, inaczej muzyków („to zupełnie odrębny, autonomiczny świat dźwięku, nie znający granic państwowych, narodowościowych, politycznych i społecznych”[37]), a przecież Koczalski niemal cały okres wojny spędził w Berlinie, objęty internowaniem, nakazem pozostania w mieście i zakazem koncertowania, z którego wyłamywał się grając muzykę kompozytorów słowiańskich na domowych wieczorach oraz udzielając lekcji fortepianu[38]. Profesor Koczalski nie zostałby zaproszony do występu w siedzibie głowy państwa, Pałacu Belwederskim[39], gdyby na pianiście ciążyłby choćby cień jakiegokolwiek zarzutu.

                                                                                              Maciej Kijowski

Jutro zostanie opublikowana druga część opracowania 

[2]Zob. S. Dybowski, Raul Koczalski – chopinista i kompozytor, Warszawa 1999, s. 162; idem, Raul Koczalski – portret artysty, [w:] Raul Koczalski, red. T. Brodniewicz, H. Kostrzewska, J. Tatarska, Poznań 2001, s. 32-33, 35-37; Pamięci naszych Mistrzów. 95 lat Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu 1920-2015, Poznań [2015], b.p.

[3]Zob. S. Dybowski, Raul Koczalski – chopinista, s. 206-207; idem, Raul Koczalski – portret, s. 38; Wybrane osoby pochowane na cmentarzu,opr. L. Krajkowski, [w:] Zabytkowy Cmentarz Jeżycki w Poznaniu 1905-2005, red. A. Węcka, Poznań 2006, s. 16; H. Hałas, Cmentarz parafiiNajświętszego Serca Jezusa i św. Floriana na Jeżycach, „Kronika Miasta Poznania” 2000, nr 2, s. 182, 184 przyp. 39. 

[4]Zob. S. Dybowski, Raul Koczalski – chopinista, s. 208-209.

[5]Zob. ibidem, s. 207-209; idem, Raul Koczalski – portret, op. cit., s. 38; Wybrane, op. cit., s. 16; H. Hałas, op. cit., s. 182, 184 przyp. 39.

[6]Uchwały RM w sprawie kosztów pogrzebów J. Osterwy, W. Nikliborca i F. Kowarskiego przywołane są niżej.

[7]Uchwała Rady Ministrów z 3 marca 1919 r. o szkołach powszechnych z niemieckim językiem nauczania (Dz. P.P.P. z 1919 r. nr 21, poz. 232) trafiła do Dziennika Praw Państwa Polskiego, a niektóre późniejsze uchwały RM z lat 1919-1920 i 1940-1943 do Dziennika Ustaw. 

[8]Archiwum Rady Ministrów, sygn. 5/1039, mkf. 283, k. 307, 309.

[9]Dz. U. z 1949 r. nr 3, poz. 8.

[10]Dz. U. z 1949 r. nr, poz. 9.

[11]Zob. M. Adamkowska, Nina Andrycz. Premierowa jak królowa, www.styl.pl/magazyn/news-nina-andrycz-premierowa-jak-krolowa,nld,2166211 [dostęp: 11.04.2021]; uaktorek.pl/artyści/nina-andrycz/ [dostęp: 28.01.2020].

[12]Zob. E. Padoł, Nina Andrycz: Portret damy, [w:] eadem, Damy PRL-u,Warszawa 2015, s. 131.

[13]Zob. M. Adamkowska, op. cit.; I. Spee, Andrycz. Królowa PRL-u, Warszawa 2014, s. 68-80. 

[14]Zob. P. Lipiński, Cyrankiewicz. Wieczny premier, Wołowiec 2016, s. 120.

[15]bienczycka.com/blog/?p=4678 [dostęp: 8.12.2019].

[16]Zob. P. Lipiński, op. cit., s. 127-128; E. Syzdek, B. Syzdek, Cyrankiewicz. Zanim zostanie zapomniany, Warszawa 1996, s. 158-162; A. Schaff, Moje spotkania z nauką polską, Warszawa 1997, s. 58, 78.

[17]A. Schaff, op. cit., s. 58.  

• « poprz.
• nast. »