GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościDziwne koleje losu polskich oper współczesnych (1)
Strona 1 z 8
Historycznie rzecz ujmując dzieła operowe polskich kompozytorów jakoś nigdy nie zadomowiły się na stałe w repertuarze żadnego z teatrów zagranicznych. Opery Karola Kurpińskiego, Józefa Elsnera, Władysława Żeleńskiego, czy Feliksa Nowowiejskiego, nigdy nie wyszły poza krajowe sceny: Warszawy, Lwowa, Krakowa, Poznania, czy Wilna, a i na nich też nie zdobywały wielkiej popularności. Najczęściej wystawiano po kilka przedstawień jednej czy dwóch inscenizacji, po czym wędrowały na archiwalne półki.
Jedynie wywodzący się z rodziny ostatniego króla Polski, Józef Michał Poniatowski mógł mówić o europejskiej popularności swoich dzieł, które przez kilkadziesiąt lat, pojawiały się na scenach: Paryża (Don Desiderio –1858, Pierre de Médicis – 1860), Wenecji (Teatro La Fenice, Don Desiderio – 1841), Florencji (Giovanni da Procida – 1838, Don Desiderio – 1841 oraz Esmeralda – 1847), Mediolanu (La Scala, Pierre de Médicis – 1870). Tę ostatnią operę wystawiono również w Lyonie (Grand-Théâtre – 1862), Madrycie (Teatro Real – 1863). |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |