Przegląd nowości

V Festiwal im. Kromera w Bieczu – nurt instrumentalny

Szczegóły

Opublikowano: środa, 18, wrzesień 2019 14:15

Prawdopodobnie ulubionym kompozytorem fińskiej artystki jest Johan Jospeh Vilsmayr. Stąd wycyzelowana w najdrobniejszych detalach interpretacja jego Partity g-moll. Po wstępie operującym rozłożonymi akordami, granymi w dynamice pomiędzy piano a pianissimo, na szczególne wyróżnienie zasłużyło ukazanie wewnętrznego przełamania w Bourré, prowadzącym do popisowej Riterady. Na bis skrzypaczka zagrała jego Sarabandę, w której skupiła się nade wszystko na urodzie dźwięku, który pod koniec stopniowo zamiera. 

Motywem przewodnim występu Sirkki-Liisy Kaakinen-Pilch uznać można przywrócenie temu gatunkowi muzycznemu (partitom, z francuska zwanym suitom) ich w pełni tanecznego rodowodu. Program koncertu oh! czyli kierowanej przez Martynę Pastuszkę Orkiestry Historycznej w znacznej mierze wypełniły concerti grossi trzeciego, najmniej znanego przedstawiciela neapolitańskiego rodu muzycznego Scarlattich – Francesca, brata Alessandra, autora kompozycji wokalnych oraz instrumentalnych.

Formacja ta poczyniła znaczny postęp w zakresie jakości dźwięku, a zwłaszcza jego różnorodnej artykulacji. Na przykład Grave z II Concerta c-moll zagrano nasyconym alikwotami dźwiękiem, a przy tym lekkim i świetlistym. Z kolei wykonanie IX Concerta D-dur odznaczało się jego zwiewnością, a zarazem w pełni głębokim osadzeniem w instrumentach. Ponadto w zakończeniu otwierającego Allegra zwróciło uwagę wyraziste wydobycie charakterystycznego zwrotu retorycznego w postaci zaskakująco puentującego go brzmienia o dysonansowym zabarwieniu. W VIII Concerto G-dur rolę tę spełnia natomiast nieoczekiwane zatrzymanie toku muzycznego pod koniec wstępnego Allegra. Podobnie jest z kończącym się zawieszeniem Allegro w IV Concerto E-dur, podczas gdy w drugim Largo cieszyła ucho szeroko płynąca kantylena. 

• « poprz.
• nast. »