Przegląd nowości

Pogromcy klawiatury

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 03, wrzesień 2018 10:52

Bez nut nie mógł się także obyć inny gwiazdor klawiatury Olli Mustonen, choć właściwie znał Fantazję polską Paderewskiego prawie na pamięć. On przynajmniej zastosował do tej muzyki swoją oryginalną manierę – „wszystko staccato”. Jakby się kto pytał – Paderewski z dodatkiem Mus – tonena. Inny sławny pianista z tego regionu Leif Ove Andsnes udowodnił swoje kompetencje w ciekawym Koncercie fortepianowym Brittena zagranym ostro i z pamięci, a na bis dał sentymentalnego Griega.

Wypełnił więc w zasadzie kryteria rankingu, tak jak i  Vadym  Kholodenko w mało znanym Koncercie fortepianowym Skriabina (na bis bardziej znany Skriabin, a prócz tego udział w koncercie kameralnym).  Kryteria zaliczył także awansem Ludmil Angelov, bo zagrał sprawnie „zupełnie nowy”  Koncert h-moll Maurycego Moszkowskiego,  który sam odnalazł w bibliotece w Paryżu. Powiększył tym samym zestaw polskiego dorobku fortepianowego, choć nie dla wszystkich jest jasne, że Moszkowski „wielkim Polakiem był”.

A co? Może był Bułgarem? Z czystej sympatii można by umieścić w rankingu Dmitry Shishkina – za Fantazję polską Paderewskiego i za jego Menueta na bis, a także niestrudzonego popularyzatora polskiej muzyki Garricka Ohlssona (za Zarębskiego i Paderewskiego). Zmieściłby się tutaj nawet występujący na dwóch wieczorach Benjamin Grosvenor (dwa koncerty fortepianowe – Elgar i Chopin). Ale to wszystko mało w porównaniu z rewelacyjną Plameną Mangovą. Tej pianistce przypadł w udziale występ w absolutnie topowym Koncercie b-moll Czajkowskiego, gdzie grała z błyskiem, iskrą i uczuciem, z typowym dla tego twórcy sentymentalizmem i patosem, a nawet w krótkich, tanecznych solach orkiestry potrafiła zasugerować rękoma, że to wątek ludowy.

• « poprz.
• nast. »