GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Gloriana”Brittena w Teatro Real w Madrycie
Strona 5 z 7
Zaskoczenie budzi fakt, że to głosy indywidualne dominują w Glorianie, operze o przecież historycznej wymowie, a nie reprezentujący lud chór, choć jego nieliczne interwencje wywierają zawsze duże wrażenie (na przykład wspaniale brzmiąca niskimi rejestrami scena narady parów).
Te zbiorowe epizody przywołują przepych królewskiego dworu, spektakularnie oddany za sprawą zróżnicowanych układów baletowych w stylizowanej choreografii Colma Serry’ego z aktu II, a także wystawnych strojów zaprojektowanych przez Brigitte Reiffenstuel. Ponadto uwydatniają też prowadzące do ostatecznego upadku etapy dworskiej kariery egzaltowanego Essexa i – co najważniejsze – stanowią wymowne tło dla dramatu dwójki głównych protagonistów.
W trakcie pracy nad wizualną warstwą Gloriany, David McVicar i jego scenograf Robert Jones inspirowali się kolorystyką i symboliką (w jej zrozumieniu pomogła im zapewne słynna „Ikonologia” Cesarego Ripy) najbardziej znanego portretu królowej Elżbiety, zatytułowanego „Tęcza”, z Hattfield House. To dlatego jednolita dekoracja przyjmuje tutaj formę wielkiego astrolabium sferycznego – widniejącego na owym portrecie - którego ruchome elementy tworzą frapujące efekty plastyczne. Delikatnie zaznaczona na kołnierzu stroju Antonacci tęcza symbolizuje przywrócony w Anglii przez Virgin Queen pokój (po wojnach religijnych i konfliktach cywilnych), a wyszyta na rękawie jej stroju ozdoba w formie węża – mądrość i wiedzę. Nakreślona na obrotowej scenie mapa przedstawia Anglię jako centrum wszechświata, zaś wiszące nad nią słońce wyobraża promieniowanie królewskiego panowania. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |