GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWszystko o Donizettim (16)
Strona 3 z 7
Jednak w Neapolu żaden z teatrów nie zdecydował się na jej wystawienie i opera powędrowała na półkę, co oczywiście nie dawało spokoju Donizettiemu, który w 1831 roku wyciągnął jej partyturę dokonał kilku retuszy i zaproponował ją Giovanniemu Battiście Rubiniemu, najbardziej znanemu tenorowi ówczesnych czasów. Ten jednak zlekceważył propozycję kompozytora nawet na nią nie odpowiadając, ani nie dziękując za przesłaną mu partyturę.
W tej sytuacji partytura Jana ponownie powędrowała na półkę. Jednak sukcesy kolejnych oper jakie w międzyczasie wyszły spod pióra Donizettiego, szczególnie Anny Boleyn (Teatro Carcano w Mediolanie, 26 grudzień 1830), Napoju miłosnego (Teatro Della Canobbiana w Mediolanie 12 maja 1832), Łucji z Lammermoor (Teatro San Carlo w Neapolu 26 września 1835) sprawiły, że na wystawienie Jana z Paryża zdecydowała się mediolańska La Scala zapraszając do udziału w prapremierowej inscenizacji grono znanych i cenionych śpiewaków. W ich gronie znaleźli się tenor Lorenzo Salvi, który stał się pierwszym wykonawcą roli Jana, Antonietta Rainieri-Marini objęła sopranową partię Księżniczki Nawarry, a Felicita Baillou-Hilaaret okazała się świetną wykonawczynią mezzosopranowej partii Oliviera, tak jak bas Agostino Rovere był świetnym Pedrigo. Sukcesu prapremiery, która odbyła się 10 września 1839 roku starczyło zaledwie na dwanaście przedstawień i Jan znowu zniknął na kolejnych siedem lat. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |