Przegląd nowości

„Carmen” w Opéra Royal de Wallonie w Liège

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 29, styczeń 2018 19:57

Niestety nic takiego się nie wydarzyło, a rozbudzone nadzieje szybko ustąpiły miejsca dużemu rozczarowaniu. Zamiast nowych i twórczych idei Brockhaus zaserwował nam ograną już aż do znudzenia kolekcję banalnych, wyświechtanych i rutyniarskich, a czasem wręcz absurdalnych i ocierających się o śmieszność schematów inscenizacyjnych, które nieubłaganie spychają operę francuskiego kompozytora w kiczowate rejony pocztówkowego folkloru hiszpańskiego.

Sytuację pogarsza jeszcze i to, że sposób w jaki reżyser organizuje przestrzeń sceniczną i rozmieszcza w niej poszczególnych solistów, a także chór, utrudnia wszystkim wykonawcom prawidłowy kontakt z dyrygentką, co z kolei skutkuje rażącymi niedokładnościami rytmicznymi przez cały czas trwania przedstawienia. W zamieszczonym w programie tekście Brockhaus deklaruje, że jego celem jest nadanie Carmen charakteru opéra-comique, a zarazem odwołanie się do teatralnych pomysłów Bertolda Brechta, choć po obejrzeniu omawianego spektaklu nie bardzo wiem, co by to miało tak naprawdę oznaczać.

Cała akcja umieszczona tu jest w rzeczywistości cyrkowej, co tłumaczy aż za mocno eksponowaną obecność żonglerów i wykonujących podniebne ewolucje akrobatów. Wokół nich rozmieszczone są loże dla cyrkowych widzów, w których budowane są wprowadzające irytujący zamęt scenki rodzajowe. Ważną rolę reżyser przypisał dziecięcemu chórowi, którego członkowie wyposażeni zostają w rodzaj śmiertelnych masek. Kiedy tytułowa bohaterka na początku przedstawienia owe maski kolejno ściąga, stopniowo odsłaniając twarze dzieci, te ostatnie padają jakby martwe na ziemię, co ma nam przekazywać tajemnicze i szczerze mówiąc dość mętne treści.

• « poprz.
• nast. »