Przegląd nowości

„Carmen” w Opéra Royal de Wallonie w Liège

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 29, styczeń 2018 19:57

Wiele pomysłów w tej nowej produkcji sprawia wrażenie kompletnie przypadkowych i nieprzemyślanych, wprawiając tym samym nawet niektórych solistów w niemałe zakłopotanie. Wymownym przykładem rozmaitych wpadek jest scena z aktu pierwszego, podczas której Micaela przynosi Don José list od jego matki, przekazując mu zarazem matczyny pocałunek.

W trakcie tego epizodu, o zdecydowanie intymnym i wzruszającym klimacie, z głębi sceny wyskakuje mały pies, którego treserka zmusza do rozmaitych sztuczek i szybkiego krążenia po scenie. W efekcie widzowie, zamiast śledzić przesiąknięte nostalgią i serdecznością spotkanie dwojga młodych, wpatrują się we wspomnianego psa, zastanawiając się czy zastosuje się on w każdym momencie do poleceń swojej pani. Takich niefortunnych innowacji można tutaj zresztą dostrzec znacznie więcej. Nie do końca jasna jest też rola krążącej nieustannie wokół protagonistów kobiety w ciąży.

Czyżby chodziło o przywołanie ukrytych marzeń Carmen związanych z posiadaniem potomstwa? Ale przecież sensem jej życia jest poczucie niczym nieograniczonej wolności, toteż taka nadinterpretacja stanowiłaby niefortunne nadużycie. Podobnie jak ubranie w pewnym momencie owej bohaterki w suknię ślubną. W tym kontekście pierwsze pojawienie się słynnej cyganki na słoniu, tak jakbyśmy mieli tu do czynienia z gwiazdą cyrkową, wydaje się najmniejszym z popełnionych w tej niespójnej wizji przez reżysera grzechów. Ostatecznie widz musi się pocieszyć paroma atrakcyjnie przeprowadzonymi epizodami choreograficznymi (Valentina Escobar), które jednak po raz kolejny zanurzają zwyczajowo całe przedstawienie w „sosie” hiszpańskiego folkloru.

• « poprz.
• nast. »