Przegląd nowości

Jesień symfonicznie

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 30, wrzesień 2016 06:17

Na zakończenie operowej 59. Warszawskiej Jesieni wysłuchaliśmy kilku ciekawych propozycji orkiestrowych. Nowy utwór Marcina Bortnowskiego Oczekiwanie na wiolonczelę z orkiestrą, jak napisał autor w programie, wyłaniał się z bardzo głębokich pokładów, gdzie i Apokalipsa, i papież Benedykt XVI i Heidegger mieli swój udział. Ale liczy się muzyka, która bez tych „podpórek” słownych, staje się całkiem naga. Słychać materiał oparty na interwale sekundy małej granej w różnych rejestrach i przewrotach. Bardziej złożona okazała się partia wiolonczeli pięknie wykreowana przez Andrzeja Bauera, z materiałem zaczerpniętym z Lotu trzmiela Rimskiego-Korsakowa. Dyrygent Rudiger Bohn jakoś to połączył w całość, podobnie jak kolejną pozycję –Marka Andre ni. Tym razem wśród korzeni inspiracji pojawili się Eckhardt i Kierkegaard, zaś z kompozytorów – Beethoven. Nieźle.

Kompozytor zapisał się jednak w pamięci tym, że zamiast smyczków kazał używać kart do bankomatów, ale muzycy mniej zamożni wyciągali jakieś tabletki w plastikowych listkach. Czy były to lekarstwa na ból głowy? Utwór ratowało to, że był podzielony na kilka krótkich części, niby bagateli (tych od Beethovena). Kolejny autor, Ondrej Adamek z Czech nie sięgał tak wysoko  jak poprzednicy, ale zainspirował go 13. sekundowy filmik o mechanicznej japońskiej lalce Karakuri. Zadedykował więc muzykę japońskiej sopranistce Shigeko Hata, która z wdziękiem i humorem wyśpiewała, wymruczała, ale i pantomimicznie zatańczyła całą opowieść. Trzeba przyznać, że towarzyszący śpiewaczce zespół European Workshop For Contemporary Music wykazał się perfekcyjną precyzją i wszelkie ruchy lalki idealnie komentował dźwiękami. Brawo. Na zakończenie orkiestra wykonała utwór bohatera Festiwalu Salvatore Schiarrino Wprowadzenie do ciemności oddający doskonale styl tego zaiste oryginalnego twórcy.

• « poprz.
• nast. »