Przegląd nowości

Jesień symfonicznie

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 30, wrzesień 2016 06:17

Podczas koncertu finałowego Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia prowadził Emilio Pomarico ze znawstwem, wyczuciem, fantazją, ale i doskonałą techniką dyrygencką. Zaczął od Cienia dźwięku Sciarrino, którego zagłębianie się w ciszę nie przypadło do gustu galowej publiczności i w zasadzie zignorowała ona tę pozycję. Po niej przyszedł czas na całkiem „normalny” Koncert skrzypcowy Aureliano Cattaneo, w którym Sophie Schafleitner dobrze chyba oddała uczucia kompozytora. Utkał on bowiem wirtuozowską partię skrzypiec w duchu Karola Szymanowskiego, jego Źródła Aretuzy (tutaj nawet odzywał się fortepian Karola), czy Koncertów. Całość nie była kopią postimpresjonistycznego stylu naszego twórcy, ale ornamentyka i charakter traktowania instrumentu solowego sugerowały takie powinowactwa, zresztą jak najbardziej szlachetne.

We wprowadzeniu do utworu Zofii Dowgiałło Kompozycja z ruchomym tłem, nie było słownych odniesień autorki do Heideggera czy innych myślicieli, choć młoda artystka miałaby tutaj co nieco do powiedzenia, gdyż ukończyła filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Ma jednak również za sobą solidne wykształcenie muzyczne, jako harfistka i kompozytorka, a owa rozbudowana, wielkoobsadowa kompozycja symfoniczna mogłaby nosić również nazwę Poemat symfoniczny. Miejscami kłaniał się tutaj Debussy i jego La Mer, zwłaszcza wtedy, gdy orkiestra tworzyła dźwiękowy obraz fal morskich, a robiła to w sposób bardzo plastyczny, z wykorzystaniem specyfiki całego aparatu orkiestrowego, co dowodzi świetnych predyspozycji kompozytorki. Następujący po Kompozycji z ruchomym tłem Iannisa Xenakisa Polla da Dhina z 1964 roku, na orkiestrę z chórem chłopięcym skandującym słowa Sofoklesa na jednej wysokości, przyniósł kolejną refleksję.  Stawało się jasne, że dobrze opanowany warsztat kompozytorski pozwala bez wstydu stanąć obok wielkiego klasyka modernizmu. Kompozycja krótka, nieco kostyczna, a przez to uroczysta była właściwym podsumowaniem Festiwalu Warszawska Jesień.

                                                                                           Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »