Przegląd nowości

Teatr mój widzę ogromny

Szczegóły

Opublikowano: środa, 20, lipiec 2016 22:24

Mimo wszystkich trudności udało się: „Elektra” miała swoją prapremierę 25 stycznia 1909 roku w Operze w Dreźnie. Podobała się, choć część krytyki uznało ją za „barbarzyński dysonans”⁴, co nie przeszkodziło jej odnieść sukcesu na wielu innych scenach, m.in. w Berlinie, Wiedniu i Mediolanie (po włosku) – być może właśnie jako dzieła od początku wzbudzającego swoisty skandal⁵. Po kolejnych premierach na poważnie pisano również między innymi, że „ta muzyka cuchnie⁶ oraz wyrażano nadzieję, że „dzieło szybko i na zawsze zniknie ze sceny”⁷, ale częściej pojawiały się śmieszne uwagi: rysowano karykatury przedstawiające wnętrze teatru operowego, a w nim publiczność ściśniętą w kanale orkiestrowym, a orkiestrę zajmującą całą widownię; sugerowano też, że w swojej następnej operze Strauss powiększy orkiestrę o cztery lokomotywy, dziesięć jaguarów i kilka nosorożców⁸; natomiast w satyrycznym anonsie pewnego pisma pojawiła się wzmianka o librettach do dramatów muzycznych dla „kompozytorów operowych straussowskiego kierunku” – tytuły tych librett to: „Kazirodztwo”, „Prawo linczu” i „Krwawy goryl”⁹. Swoją drogą: jakie to ponadczasowe…

W Metropolitan opera „Elektra” pojawiła się po raz pierwszy 3 grudnia 1932 roku, choć wcześniej, już w roku 1909 zagościła w Nowym Jorku w Manhattan Opera. Śpiewana była wtedy po francusku. Od roku 1932 realizowana była w Met kilkakrotnie, często jako dyptyk z innymi jednoaktowymi operami – „Pajacami” Ruggiera Leoncavalla, „Giannim Schicchim” Giacomo Pucciniego, „Amelia Goes to the Ball” Gian Carlo Menottiego  i„Il signor Bruschino” Gioacchino Rossiniego¹⁰. Dzisiaj gra się ją raczej jako samodzielne dzieło, bo ile można znieść jednego wieczoru, szczególnie kiedy się za to płaci? W Polsce „Elektrę” wystawiono scenicznie jedynie dwukrotnie i tylko w Warszawie: w roku 1971 pod kierownictwem muzycznym Jana Krenza i w inscenizacji Aleksandra Bardiniego oraz w 2010 również w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej pod batutą Tadeusza Kozłowskiego i w reżyserii Willy’ego Deckera. Było to przeniesienie inscenizacji z Opery Holenderskiej w Amsterdamie. Spektakl ten wznowiono w roku jubileuszu 150-lecia urodzin Straussa, czyli w 2014. Wtedy dyrygował Stefan Soltesz. Dwa miesiące później, w czerwcu tego samego roku, „Elektra” została wykonana w Katowicach w wersji koncertowej. Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia dyrygował Alexander Liebreich.

• « poprz.
• nast. »