Przegląd nowości

W mrokach zgonu

Szczegóły

Opublikowano: środa, 29, czerwiec 2016 13:27

Scenicznie te wszystkie sprawy ciemności i mroku doskonale rozwiązuje scenograf Boris Kudlička. Wykonane przez niego dekoracje, to źle oświetlone pomieszczenia okrętowe, wysokie szyby klatek schodowych, magazyny chemikaliów i mostek kapitański.

Aby skierować uwagę na miejsce akcji pozostałe pomieszczenia są wysłaniane. Przyciemnione oświetlenie doskonale też służy wszelkim projekcjom wideo, przy których Bartek Macias twórczo wykorzystał okrągły ekran radaru okrętowego, gdzie poza wskazaniami urządzenia pojawiają się też jakby filmowane przez okrągły bulaj inne obrazy, np. wzburzone morze, co świetnie symbolizuje procesy hormonalne zachodzące w organizmach kochanków.

Oni sami jednak jakby przeczuwają smutny koniec, wiedzą, że Eros jest blisko Thanatosa, i wcale nie rzucają się na siebie, tylko z pewnej odległości wymieniają miłosne zaklęcia. I tutaj Treliński jest w zgodzie z ideą Wagnera, a może i Nietzschego. W wywiadzie dla Rzeczpospolitej mówi: „Tristan” jest dla mnie prekursorem tego wszystkiego, co najcenniejsze i tak ambiwalentne w kulturze europejskiej, prototypem wszystkich dekadenckich artystów, neurasteników, takich jak Proust, Mann czy Kafka, tego wszystkiego co stworzyli ludzie Europy, i zarazem stało się zalążkiem jej upadku. I dodaje jeszcze tłumacząc swoją inscenizację:  Dzień u Wagnera związany jest z kłamstwem wypełniania, często narzuconych z góry, społecznych ról, zaś noc z prawdą emocji. To właśnie pod osłoną nocy, w samym jądrze ciemności, może dokonać się wspólne zwierciadlane zatopienie w sferze , która zaciera wszelkie granice.

• « poprz.
• nast. »