Przegląd nowości

Antonio Santana uhonorowany w Salonie paryskiego Hôtel Bedford

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 11, luty 2013 13:28

Pomaga jej w tym także fascynująca osobowość sceniczna i dar umiejętności nawiązywania emocjonalnego kontaktu z odbiorcą. Te wszystkie zalety znalazły swoje pełne potwierdzenie w trakcie omawianego koncertu, podczas którego Sacha Hatala wykonała pieśni Rumôres da floresta i L’Irrémédiable z towarzyszeniem fortepianu oraz cykl Scènes Antiques (Voyageur solitaire, La caravane des pèlerins, Prière de l’oracle, Cérémonie initiatique dans le temple des vestales, Dans le temple de Vénus) z akompaniamentem wiolonczeli i fortepianu. W bezbłędnie ułożonym programie koncertu znalazły się jeszcze następujące kompozycje Santany: La Voix de l’Amazonie i Pastiche burlesque en forme de tarentelle na skrzypce i fortepian, Suite Brésilienne (Toada, Lamento, Rala Bucho) na wiolonczelę i fortepian oraz La prophétie de Zarathoustra na fortepian solo i Impression fugitive na skrzypce solo.

Pora wszakże przedstawić biorących udział w koncercie muzyków. Na fortepianie grał urodzony w Sztokholmie Daniel Propper, uczeń Gunnara Hallhagena i Tatiany Nikolaïevej, który doskonalił swą sztukę w nowojorskiej Juilliard School, Konserwatorium Królewskim w Sztokholmie i paryskim Conservatoire National Supérieur de Musique. Polscy słuchacze znają go z nagranej w 2009 roku w duecie z Tamarą Granat płyty, poświęconej muzyce francuskiej, oraz z odbytego po naszym kraju tournée. Duże uznanie wzbudził też skrzypek Anton Martynov (zajmujący się ostatnio także kompozycją), między innymi absolwent słynnej moskiewskiej Akademii Gnessin, były koncertmistrz Orkiestry Symfoniczej Mediolanu, członek takich prestiżowych zespołów jak Orchestre des Champs Elysées Philippe’a Herrewghe’a czy Les Musiciens du Louvre Marca Minkowskiego, laureat wielu konkursów na całym świecie. Radością było też obcowanie ze sztuką Marka Drobinsky’ego, który gry na wiolonczeli uczył się przede wszystkim u Mścisława Rostropowicza. W Paryżu mieszka od 1974 roku i od tamtego czasu zyskał miano jednego z ważniejszych współczesnych wiolonczelistów, specjalizując się głównie w odkrywaniu zapomnianych dzieł kompozytorów dwudziestego wieku. Występował pod batutą najsłynniejszych dyrygentów, współpracował z największymi muzykami, a szczególny rozgłos przyniosły mu koncerty z Marthą Argerich, z którą nagrał wiele, rozchwytywanych przez słuchaczy i docenionych przez krytykę, płyt. We wszystkich wspomnianych muzykach Antonio Santana znalazł przekonanych bez reszty do wartości jego twórczości interpretatorów i należy mieć nadzieję, że koncert w Hôtel Bedford przyczyni się do szerszego popularyzowania utworów tego wciąż jeszcze za mało znanego brazylijskiego kompozytora. A na koniec jeszcze o miłym geście w stosunku do inicjatorów Salonu Muzycznego: w podziękowaniu za zorganizowanie mu tego wspaniałego hommagium, Antonio Santana wręczył Gérardowi Berrut partyturę walca, napisanego specjalnie na tę okazję, który wszyscy uczestnicy koncertu wykonali z porywającym polotem i żarliwym zaangażowaniem.

                                                                     Leszek Bernat

• « poprz.
• nast. »