Przegląd nowości

I Fagiolini i wspaniałe interpretacje włoskiej muzyki dawnej!

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 14, wrzesień 2012 11:20

Historia wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Różańcowej sięga roku 1571, a dokładniej dnia 7 października. Na Morzu Jońskim, nieopodal miejscowości Lepanto[3] nad Zatoką Koryncką, rozegrała się wtedy jedna z najkrwawszych bitew morskich w dziejach świata. Liga Święta[4] odniosła w niej zwycięstwo nad wojskami Imperium Osmańskiego, ratując chrześcijańską Europę przed inwazją muzułmanów[5]. Papież Pius V – gorący orędownik modlitwy różańcowej – przypisał ten triumf wstawiennictwu Matki Bożej i ustanowił święto Matki Boskiej Zwycięskiej w dniu 7 października. W roku 1573 jego następca, papież Grzegorz XIII, przemianował je na święto Najświętszej Maryi Panny Różańcowej[6], które dziś Kościół katolicki obchodzi jako wspomnienie. Należy jednak pamiętać, że do roku 1716 obchodzono je tylko w tych kościołach, w których istniały Bractwa Różańcowe, co dotyczy właśnie omawianej kreacji.

Rekonstruowane nieszpory nabierają pod batutą Roberta Hollingwortha wirtuozowskiego blasku i majestatycznego wyrazu. Przy kameralnej obsadzie wokalno-instrumentalnej, dyrygent powierza realizację niektórych głosów takim instrumentom jak skrzypce, wiole, kornety oraz dulciany (tenorowe i basowe). Z kolei podstawę harmoniczną realizują między innymi trzy instrumenty organowe, lutnia, dwie teorby, skrzypce basowe, skrzypce tenorowe oraz puzony (altowe, tenorowe i basowe). Brzmienie zespołu I Fagiolini jest zatem niezwykle bogate w paletę odcieni kolorystycznych, a proporcje między śpiewakami i instrumentami są wyważone. Ponadto interpretacja odznacza się elegancją, spójnością oraz dopracowaniem detali. Pomimo niekwestionowanego charakteru wirtuozowskiego części prezentowanych utworów, chór jak i znakomici soliści śpiewają z namaszczeniem, celebrując piękno muzyki. Do nagrania zaproszono instrumentalistów z zespołu the English Cornett and Sackbut Ensemble (kornety i puzony) oraz śpiewaków z zespołu De Profundis (chór).

Rejestracji dokonano w neogotyckim Kościele św. Jana Ewangelisty w Upper Norwood w Londynie w styczniu 2012 r. Podobnie jak w przypadku nagrywania pierwszej płyty, muzycy zostali rozmieszczeni na planie okręgu. By najlepiej wykorzystać akustykę pomieszczenia, sesje odbyły się w nawie głównej, od strony lektorium. Jest to przestrzeń otoczona z trzech stron filarami, dzięki czemu inżynierom dźwięku udało się wyeliminować pogłos.

Oba albumy I Fagiolini polecam wszystkim melomanom!

                                                                    Maciej Chiżyński (Res Musica)

• « poprz.
• nast. »