Przegląd nowości

I Fagiolini i wspaniałe interpretacje włoskiej muzyki dawnej!

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 14, wrzesień 2012 11:20

Liczba z okładki ma podwójne znaczenie. Z jednej strony mija czterysta lat, odkąd Lodovico Grossi da Viadana (ok. 1560-1627) opublikował w Wenecji opracowane przez siebie psalmy na nieszpory ważniejszych świąt. Są wśród nich psalmy na święto Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, które mają tu swoją światową premierę fonograficzną. Z drugiej strony także w mieście na wodzie zmarł wówczas Giovanni Gabrieli (ok. 1554/1557-1612), jeden z największych kompozytorów weneckich w okresie późnego renesansu. Na krążku usłyszymy dwa jego dzieła polichóralne, które zrekonstruował Hugh Keyte: Magnificat „Con il sicut locutus. In ecco” oraz motet „In ecclesiis”[2]. Poza tym znalazły się tu kompozycje takich autorów jak Giovanni Pierluigi da Palestrina (1525/1526-1594), Andrea Gabrieli (1532/1533-1585), Francesco Soriano (1548/1549-1621), Claudio Monteverdi (1567-1643) oraz Bartolomeo Barbarino (ok. 1568-ok. 1617). Płytę uzupełnia kilka utworów anonimowych. Szczegółowy spis ścieżek dostępny jest na stronie internetowej wytwórni Decca.

Zgodnie z tradycją odprawiania Liturgii Godzin podczas świąt, antyfony śpiewano zarówno przed, jak i po psalmie. Jeśli natomiast chodzi o nieszpory, antyfonę pojawiającą się po psalmie zastępowano z czasem wybranymi utworami wokalnymi bądź instrumentalnymi, których wymowa korespondowała z uroczystym charakterem obrzędu. Nieszpory stawały się tym samym dłuższe i nabierały cech koncertowych – zwłaszcza po opublikowaniu przez Claudia Monteverdiego słynnych „Nieszporów Maryi Panny” w roku 1610.

Zaproponowany przez Roberta Hollingwortha program nieszporów wskazuje na wielkie przemiany, które zachodziły wówczas w sztuce dźwięków. Z jednej strony pobrzmiewa w nich konserwatywny styl szkoły rzymskiej, a z drugiej strony do głosu dochodzi nowoczesny w owym czasie nurt seconda prattica, który kojarzony był jeszcze przeważnie z muzyką świecką. Jednocześnie większą część płyty stanowią dzieła polichóralne.

• « poprz.
• nast. »