„Romeo i Julia“ Krzysztofa Pastora

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 03, maj 2021 06:51

Pietras Sławomir

Balet Romeo i Julia należy do ścisłej czołówki światowego repertuaru, ale nie posiada tzw. kazionnej choreografii, jak np. Jezioro łabędzie, Giselle, Sylfida, czy Popołudnie fauna. Spektakl ten począwszy od polskiej prapremiery w roku 1954 nie schodził z repertuarów Warszawy (Gogół 1954, Cziczinadze 1970, Wesołowski 1996), Łodzi (Borkowski 1969, Makarowski 2010), Poznania (Borkowski 1963, Konwiński 1979, Wesołowski 2008), Bydgoszczy (Sobiesiak 1962, Śliwa 1987), Gdańska (Jarzynówna-Sobczak 1969, Wesołowski 2008), Bytomia (Korycki 1962), Wrocławia (Gogół 1960). Po wersji Wesołowskiego, od siedmiu lat tytuł ten posiada w swym repertuarze Polski Balet Narodowy pod dyrekcją Krzysztofa Pastora. Dzięki pandemii od połowy kwietnia do połowy września Romeo i Julię można oglądać od rana do wieczora a także w nocy, na platformie Opera Vision.

Będę to robił niemal codziennie z następujących powodów: muzyka Sergiusza Prokofiewa współczesnym językiem dźwiękowym genialnie oddaje zarówno miłosną sekwencję utworu, atmosferę renesansu, jak i szekspirowski klimat fabuły. Przez wszystkie lata mojego obcowania ze sztuką baletową wielokrotnie miałem do czynienia z tym dziełem w choreograficznych konceptach wszystkich polskich twórców, ale również choreografów zagranicznych: Pokrowskiego, Cranko, MacMillana, Neumeiera, Waltera, Schillinga, Nurejewa, Kasatkiny-Wasiliowa.

Nigdy wszakże warstwa choreograficzna tego arcydzieła nie zachwyciła mnie w takim stopniu jak to, co teraz przeżywam oglądając układ Krzysztofa Pastora. Przede wszystkim sceny zespołowe, najtrudniejsze w wykonaniu, świetnie rozplanowane, efektowne, ale zarazem nacechowane dyscypliną ruchową. Piękne duety, pełne zaskakujących rozwiązań kompozycyjnych, zaprojektowane muzykalnie, klarownie oddające uczucia tytułowych bohaterów. Przy nieco nadużywaniu rozwiązań trójkowych porywające wariacje postaci drugoplanowych, zawsze w zgodzie z przebiegiem muzycznym i rozgrywającymi się wydarzeniami. Krzysztof Pastor choreografował już ten temat na scenach Edynburga, Glasgow, Londynu, Chicago i Wilna. Oto jak go rozpieściła krytyka: 

„…Inscenizacja jest tak minimalistyczna, że przemawia każdy najdrobniejszy szczegół dramatu”. (The Telegraph). 

„Konflikt polityczny to znak rozpoznawczy, którym Krzysztof Pastor naznaczył nowego Romea i Julię”.(Chicago Tribune).

„Od czasu West side story Jerome’a Robinsa opowieść Szekspira o gorącej młodzieńczej miłości i obłędzie skłóconego wewnętrznie społeczeństwa nigdy nie była pokazana z taką świeżością i prawdą bez upiększeń”. Mistrzowskie osiągnięcie na każdym poziomie”. (Chicago Sun – Times). 

• « poprz.
• nast. »