„Otello” w Londynie, „Tosca” w Rzymie

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 07, sierpień 2017 10:02

Pietras Sławomir

Dyrektor muzyczny Covent Garden Antonio Pappano i brytyjski reżyser operowy Keith Warner na przełomie czerwca i lipca dali w Londynie serię spektakli Otella Verdiego, w którym dekoracje zaprojektował Boris Kudlička. Znalezienie się w gronie tak znakomitych realizatorów jest bez wątpienia nobilitacją naszego artysty, aczkolwiek z interesującego kształtu tego spektaklu wiało chłodem i dystansem. Ocieplała go wspaniała interpretacja muzyczna, doskonała gra orkiestry, monumentalne brzmienie chóru oraz charyzmatyczna sztuka dyrygencka Antonio Pappano. Nazwisko jego na afiszu widnieje przed dyrektorem teatru, pisane jest większą czcionką i poprzedzone tytułem Sir.

Natomiast główną atrakcją przedstawienia i przyczyną niekończących się owacji była obsada solistów. Już zapowiedź debiutu Jonasa Kaufmanna w partii Otella wzbudzała sensację. Aby zaśpiewać arcydramatyczną partię Otella trzeba mieć albo wrodzone właściwości głosowe, tak jak przed laty Mario del Monaco, Franco Corelli czy Jon Vickers, albo w drodze ewolucji repertuarowej wykształcić odpowiedni wolumen tenorowy, tak jak uczynił to Placido Domingo.

Również tak postąpił Jonas Kaufmann, w czym zawarta jest sugestia, że nie dysponuje tenorem bohaterskim, ale za to posługuje się techniką wokalną, dzięki której można było podziwiać zarówno jego piękne piana, jak i wielce dramatyczne forte.

W partii Desdemony towarzyszyła mu najlepsza obecnie śpiewaczka włoska Maria Agresta. Począwszy od roku 2011 z sezonu na sezon szczupleje (Micaëla) pięknieje (Norma) coraz wdzięczniej porusza się po scenie (Mimi), oraz przypomina postaciowo i wokalnie Renatę Tebaldi, która była Desdemoną niedoścignioną. Tercet verdiowskich protagonistów uzupełniał brawurowy Marco Vratogna w roli Jagona.

Po kilkunastu dniach Tosca oglądana w rzymskich Termach Caracalli była zaprzeczeniem wyśrubowanego londyńskiego poziomu włoskiej sztuki operowej. Przypomnijmy, że jej wątek kryminalny rozgrywa się w roku 1800 właśnie w Rzymie, w realiach historycznych i miejscach do dziś odwiedzanych przez licznych turystów – melomanów. Kościół Sant’Andrea della Valle, Pallazo Farnese (obecnie w rękach prywatnych) i Castel Sant’Angelo, to miejsca zaledwie zamarkowane na prawie pustej scenie.

• « poprz.
• nast. »