O potrzebie pieśni

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 31, lipiec 2017 08:55

Pietras Sławomir

W muzycznej skarbnicy kultury narodowej mamy dzieła wzniecające i zagrzewające, lub upamiętniające decydujące momenty naszej historii: Krakowiacy i górale (Bogusławski / Stefani), Jadwiga, królowa polska (Kurpiński), Hrabina (Moniuszko), Konrad Wallenrod (Żeleński), Legenda Bałtyku (Nowowiejski), Symfonia Polonia (Paderewski), Zygmunt August (Joteyko), Kazimierz Wielki (Różycki), Requiem polskie (Penderecki).

W tych trudnych dla narodu chwilach chciałoby się powiedzieć, że oprócz zaciętej, uporczywej, ale jakże szlachetnej walki o swoje, należy także myśleć o przesłaniu dla przyszłości, dla najmłodszych pokoleń, które teraz zadzierając głowy patrzą na nas, jak radzimy sobie z narodowymi przeciwnościami. Patrzą na nas tak, jak my niegdyś spoglądaliśmy na naszych ojców, dziadów i pradziadów, pozostawiających nam tradycję listopadową, styczniową, niepodległościową, wojny bolszewickiej, powstań śląskich i powstania wielkopolskiego, podziemia wojennego, walki z hitleryzmem, ruchu oporu, powstania warszawskiego, podziemia antykomunistycznego i Solidarności.

W tle tegorocznego lata rozgrywają się wydarzenia, w których biorą i wezmą udział tysiące ludzi sztuki obciążonych niezbywalnym obowiązkiem upamiętnienia tego wszystkiego w imię troski o przyszłe losy narodu. Każdy powinien uczynić to narzędziem, którym najlepiej włada; piórem, pędzlem, dłutem, nutami, głosem, gestem, grą sceniczną, śpiewem czy muzykowaniem.

Walcząc wręcz, jak to czyni obecnie wielu wybitnych polskich artystów, można zwyciężyć, albo – nie daj Boże – polec nie doczekawszy wiktorii. Ale po zwycięstwie najważniejsze będzie jego utrwalenie w narodowej świadomości z troską, aby niweczenie demokracji, zagrażanie bytowi narodu i deptanie jego konstytucji nie przyszło więcej nikomu do głowy.

W najtrudniejszych momentach dziejów ludzkości rodziły się pieśni. Niechże i teraz ich twórcy – nie schodząc z barykad – stworzą nowe, mądre i piękne. A artyści, również nie schodząc z barykad, niechże nauczą naród te pieśni wyraźnie śpiewać. Bowiem z pieśnią na ustach raźniej się walczy, szybciej zwycięża i lepiej wspomina minione zło.

                                                                        Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »