Sztuka wokalna Edyty Gruberowej

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 02, lipiec 2017 08:26

Pietras Sławomir

Pod koniec swych karier nawet najwybitniejsi śpiewacy programy recitalowe układają tak, aby eksponować walory brzmieniowe głosu na poziomie swych aktualnych możliwości oraz mistrzostwo interpretacyjne w repertuarze, który zdolni są jeszcze wykonać. Otrzymujemy więc zwykle zestawy pieśni romantycznych, utworów muzyki dawnej i różnych berżeretek, omijających zwłaszcza techniczną wirtuozerię, z górnymi dźwiękami włącznie.

W recitalach, które wysłuchałem podczas czerwcowej muzycznej podróży po Dunaju, słowacki sopran koloraturowy Edyta Gruberowa, uważana w świecie opery za królową bel canta, postąpiła wręcz odwrotnie. Nie ma co ukrywać, że dziś jest już ponad 70-letnią divą operową, ale swą działalność artystyczną uprawia aktywnie bez jakiejkolwiek taryfy ulgowej. W pamięci polskich operomanów zapisała się świetnym recitalem w warszawskim Teatrze Wielkim w roku 2010, a w rok później rewelacyjnie zaśpiewaną partią Elisabetty w koncertowym wykonaniu Roberta Devereux Donizettiego na tej samej scenie.

Michael Springer – szef artystyczny wiedeńskiej MS 6 Travel & Music zaryzykował dwa programy Gruberowej specjalnie dla ekskluzywnej i wymagającej kilkusetosobowej międzynarodowej publiczności, z przekrojem niegdysiejszego repertuaru operowego gwiazdy. Wśród realizacji filmowych pozostały nagrania jej koloraturowych ról w takich dziełach jak Arabella, Traviata, Czarodziejski flet, Ariadna na Naxos, Uprowadzenie z seraju, Łucja z Lammermoor, Rigoletto, Manon, Idomeneo, Zemsta nietoperza, Don Giovanni, Maria Stuarda, Robert Devereux, Purytanie, Norma, Lukrecja Borgia, a ta lista jest jeszcze dalece niepełna.

Podczas recitalu w pięknej auli budapesztańskiej Akademii Franciszka Liszta zaśpiewała arie z oper Verdiego (Lombardi, Traviata), Belliniego (Purytanie) i Donizettiego (Linda di Chamounix, Łucja z Lammermoor). Kilka dni później w słynnym węgierskim klasztorze w Melk do repertuaru belcantowego dołączyła Jaskółkę Dell’Acqua, Słowika Alabiewa, fragment Candida Bernsteina i arię Wendulki z Pocałunku Smetany.

• « poprz.
• nast. »