Andrzej Bartkowski– należy sklonować

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 14, marzec 2016 08:33

Pietras Sławomir

Jestem pewien, że z miesiąca na miesiąc o Andrzeju Bartkowskim będzie coraz głośniej. W latach mojej pracy w Warszawie początkująca wówczas agencja turystyczna Mazurkas coraz częściej przywoziła na spektakle operowe i baletowe grupy cudzoziemców, ale również widzów z różnych stron kraju. Do działań tych nie trzeba było jej zachęcać, a widownia Teatru Wielkiego w Warszawie nigdy nie świeciła pustkami.

Minęło 20 lat, firma się rozrosła, posiada ponad 20 luksusowych autokarów, nowoczesne centrum konferencyjne w Ożarowie, wysokiej klasy hotel, salę teatralno-koncertową z blisko 900 miejscami i zatrudnia ponad 250 pracowników. Ponieważ w końcówce tygodnia częstotliwość imprez komercyjnych maleje, Andrzej Bartkowski – właściciel tego wszystkiego – wymyślił comiesięczny cykl wieczorów artystycznych, które nazwał Forum Humanum Mazurkas w Ożarowie.

Trafiłem właśnie na XIX edycje tego cyklu. Każdorazowo wieczór rozpoczyna się od wernisażu jakiegoś malarza lub rzeźbiarza. Tym razem prezentowane były kunsztowne statuetki formowane w znanej już w starożytności technice „traconego wosku”, których twórczynią jest utalentowana rzeźbiarka Katarzyna Bułka-Matłacz.

Następnie otwarto wystawę plakatów Politycy transformacji ustrojowej w Polsce jako bohaterowie innych bajek ekscentrycznego twórcy Witolda Mysyrowicza oraz wernisaż malarski Jarosława Jaśnikowskiego, jednego z czołowych surrealistów polskich, malującego z zamiłowaniem wydumane pojazdy i maszyny.

Po opuszczeniu sal wystawowych zasiedliśmy na widowni, aby obejrzeć produkcję tańca współczesnego w wykonaniu kieleckiego Teatru Tańca. Najbardziej podobały mi się choreografie Elżbiety Szlufik-Pańtak (Stół bez szczęścia) i Grzegorza Pańtaka (2 żywioły i tańce jazzowe). Natomiast nie podobała mi się choreografia Monochromia Jacka Przybyłowicza, mimo że autor mętnie usiłował ją komentować w załączonym programie, a u artystek prześwitywały spod bluzek … gołe cycki (!).

• « poprz.
• nast. »