Egzekucja na drodze

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 07, wrzesień 2015 07:52

Pietras Sławomir

Prelegentka twierdziła, że Halka jest o wykluczeniu, ponieważ w naszych czasach pojęcie mezaliansu już nie istnieje. Jesteśmy tylko „my” i „oni”. Doświadczenia uzyskane w drodze zetknięcia się surogatu polskiej opery narodowej z prymitywem egzotycznego ludu na wiejskiej drodze w środku Haiti dodało naszej cicerone – jak powiedziała – bodźca do nowego, odkrywczego spojrzenia na dzieło Stanisława Moniuszki. Podchwycił to reżyser Passini, który oświadczył: „ Halka powinna być zwierzęciem, a nie człowiekiem” i po powrocie do kraju zabrał się do roboty.

Górale w jego przedstawieniu są – zdaniem pomysłodawczyni - stadem pół zwierząt, pół ludzi, mogących równie dobrze kojarzyć się z Indianami, Pigmejami, czy Aborygenami. Podczas I aktu chór przebrany we fraki (sic!) siedzi na widowni, a kobiety mają brody i wąsy, zaś tytułowa bohaterka odziana jest w suknię  z kory brzozowej z wiankiem na głowie. Mazur tańczono dopiero na końcu przedstawienia, po czym wszyscy rzucają się  w przepaść za Halką.

Podobno jest już po premierze w Poznaniu. Nie oglądałem jej rezultatów bojąc się , aby mi serce nie pękło, kiedy zobaczę, co dzieje się z moim ukochanym teatrem, w którym pozostawiłem tak wiele lat pracy, emocji, uczuć i dozgonnego przywiązania do jego tradycji. Chyba jednak w jesieni przebiorę się za melomana, kupię bilet, wezmę sole trzeźwiące i usiądę na widowni. Przydaliby się również ochroniarze, bo w samotności nie ręczę za siebie.

Tymczasem kudowska prelegentka kończyła swoje wywody, których słuchało już tylko kilkanaście osób, bo reszta zdumiona już wcześniej opuściła pijalnie. Wychodząc usłyszałem, jak pewna elegancka melomanka nie kryjąc oburzenia krzyczała: To chyba jakaś wariatka?!
Nie – odrzekła inna – to dyrektorka Opery z Poznania.

                                                                            Sławomir Pietras

• « poprz.
• nast. »