Wielkopolska Hiszpanka

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 22, luty 2015 01:01

Pietras Sławomir

Miało być o Powstaniu Wielkopolskim, przyjeździe Paderewskiego do Poznania i przywołaniu polskiej euforii w dniach odzyskania niepodległości. Mogło to być w klimacie powszechnego triumfu po latach niewoli, która zrodziła różne odcienie symbiozy, kolaboracji i współżycia z wrogiem.

Na taki obraz nie trudno było namówić poznańskie władze, czujące niedosyt w utrwalaniu pamięci o wielkich zdarzeniach z przeszłości, wybitnych postaciach ziemi wielkopolskiej, o których naród w każdym pokoleniu powinien się dowiadywać na przykład w kinie. Powinny to być filmy fascynujące, kipiące talentami ich twórców, zwłaszcza tych, co Wielkopolskę mają za swą małą ojczyznę, a jej przeszłość i wybitnych ludzi otaczają nimbem czci i sentymentu.

Zamiast tego powstał knot reklamujący się jako mega produkcja roku, której - jak się okazało - chwilowa tylko obecność na ekranach generuje pustkę na widowniach. Ludzie zmądrzeli. Minęły bezpowrotnie czasy, kiedy udawało się klęskę artystyczną i producencką zastępować natrętną i bezczelną reklamą. Widzowie nie będą oglądać beletrystycznych wypocin marnego reżysera, który do świętego dla Polaków etosu Powstania Wielkopolskiego przylepił tandetną fabułę o fikcyjnych jasnowidzach i spirytystach, chroniących Paderewskiego przed równie fikcyjnymi wrogami.

Samo powstanie, jak i postać legendarnego pianisty - premiera cofnięta została do wymiaru głębokiego epizodu. Paderewskiego zagrał Jan Frycz i chciałoby się o tym zapomnieć z powodu marności stworzonej postaci. Lepiej wypadł Jan Peszek jako Tytus Ceglarski, a w dalszym szeregu postaci fikcyjnych wystąpiło grono drogich zapewne wykonawców zagranicznych, tak jakby tytuł filmu sugerował, że w Polsce grypa hiszpanka wybiła wszystkich filmowo – teatralnych aktorów.

• « poprz.
• nast. »